ΝΙΚΗΤΑΡΑΣ ο γενναιότερος των γενναίων του 1821
NIKHTAΡΑΣ ο ΓΕΝΝΑΙΟΣ ΤΩΝ ΓΕΝΝΑΙΩΝ
Νικήτας Σταματελόπουλος
Η αληθινή ιστορία είναι το μέλλον ενός λαού
-------------------------------------------
Τελευταία ενημέρωση: 26.09.2025
Στις 25 Σεπτεμβρίου 1849 πεθαίνει στον Πειραιά ένας πραγματικός ΗΡΩΑΣ της επανάστασης του 1821, ο Νικηταράς. Το πραγματικό του όνομα ήταν Νικήτας Σταματελόπουλος. Ο Νικηταράς ήταν ο πιο ακαταπόνητος οπλαρχηγός του 1821, ήταν παρών σε όλα σχεδόν τα πεδία των μαχών της Επανάστασης και για τη μεγάλη του δράση και αποτελεσματικότητα έλαβε το προσωνύμιο «Τουρκοφάγος».
Δεν δέχθηκε καμία αμοιβή για τις υπηρεσίες του προς την πατρίδα. Τελικά πέθανε τυφλός και πάμπτωχος ακολουθώντας τη σκληρή μοίρα των περισσότερων αγωνιστών εκείνης της περιόδου. Τον Δεκέμβριο του 1839 το Οθωνικό κράτος φυλάκισε τον Νικηταρά με την κατηγορία της συνομωσίας κατά του θρόνου. Οι άθλιες συνθήκες κράτησης προκάλεσαν ανεπανόρθωτες βλάβες στην υγεία του. Η υπερβολική υγρασία στο κελί, η απαγόρευση κάθε επικοινωνίας, οι καθημερινοί ξυλοδαρμοί από τους δεσμοφύλακες και η πεισματώδης άρνηση του Βαυαρού γιατρού να δώσει άδεια μεταφοράς του σε νοσοκομείο, «κατάφεραν» να τον κλονίσουν όσο καμιά μάχη εναντίον των Τούρκων.
Η δίκη του έλαβε χώρα τον Ιούλιο του 1840. Το δικαστήριο τον αθώωσε, αλλά ο Όθωνας διέταξε τον εγκλεισμό του στις φυλακές της Αίγινας. Τελικά έπειτα από 14 μήνες του απένειμε χάρη. Στις 18 Σεπτεμβρίου 1841 ο Νικηταράς επέστρεψε στο φτωχικό του σπίτι στον Πειραιά. Ωστόσο, το δράμα του δεν είχε κορυφωθεί ακόμα.
Η επιστροφή του Νικηταρά στο σπίτι του προκάλεσε τέτοια συναισθηματική φόρτιση στη μικρότερή του κόρη, ώστε αυτή έχασε τα λογικά της και αυτή η νέα δυστυχία του έδωσε τη «χαριστική βολή». Η κακή του ψυχολογική κατάσταση επιδείνωσε ακόμη περισσότερο την υγεία του. Σιγά-σιγά άρχισε να χάνει την όρασή του και λίγο πριν πεθάνει τυφλώθηκε τελείως.
Τα ξημερώματα της 25ης Σεπτεμβρίου 1849 ο αγωνιστής Νικηταράς απεβίωσε. Ο κόσμος πήρε το φέρετρο στους ώμους του και από τον Πειραιά έφτασε στην Αθήνα από χέρι σε χέρι! Αρχικά ετάφη δίπλα στον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη στο Α΄ Νεκροταφείο Αθηνών. Ωστόσο, φαίνεται πως ο θάνατος της γυναίκας και των παιδιών του και η έλλειψη στενών συγγενών και άμεσων απογόνων στάθηκε αφορμή να μην ενδιαφερθεί κανένας και έκτοτε αγνοείται ο τάφος.
Τη στιγμή που χώρες με σαφώς μικρότερη στρατιωτική ιστορία απ’ αυτή της Ελλάδας «χτενίζουν» τα πέρατα της οικουμένης για να ανακαλύψουν οστά στρατιωτών τους, να τα επαναφέρουν στην πατρίδα και να τα ενταφιάσουν με τις πρέπουσες τιμές, η χώρα μας αγνοεί την τύχη των οστών των πολεμιστών εκείνων που χάρη στην προσωπική του θυσία της επέτρεψαν να συνεχίσει την ιστορική της πορεία.
«Ω σεις Αίαντες, Διομήδαι, Αγαμέμνονες, Οδυσσείς και Νέστορες του ελληνικού αγώνος, οι συνοδεύοντες εις το έσχατον αναπαυτήριον του νέου ΑΧΙΛΛΕΑ του Τουρκομάχου Ελλάδος Νικήταν τον Τουρκοφάγον». Το απόσπασμα αυτό είναι από τον επιτάφιο λόγο, τον οποίο εκφώνησε ο Παναγιώτης Σούτσος στην κηδεία του Νικήτα Σταματελόπουλου.
Ο ηρωισμός του Νικηταρά, η αποφασιστικότητά του, η γενναιότητά του και η τόλμη του έχουν γίνει παροιμία. Σε χρονογραφήματα της εποχής αναφέρεται ότι στη μάχη των Δερβενακιών, στην περιοχή Άγιος Σώστης, έσπασε από τη χρήση 3 γιαταγάνια, συντρίβοντας τον τεράστιο στρατό του Δράμαλη, ο οποίος είχε γονατίσει την Ελλάδα, δίχως να πολεμήσει καν, ενώ το 4ο γιαταγάνι είχε κολλήσει στο χέρι του, αλλά κάποια στιγμή ακόμα κι αυτός, ο μέγιστος, ο γενναιότερος των γενναίων, κουράστηκε! Τότε, μέσα στην αντάρα της μάχης, κάποιοι τον άκουσαν να φωνάζει στον εαυτό του "κουράγιο Νικήτα!". Ο θρύλος τον έκανε άσμα:
«Πού ‘σαι, μωρέ Νικηταρά,
πού ‘χουν τα πόδια σου φτερά,
μες στους κάμπους πως κοιμάσαι,
και τους Τούρκους δε φοβάσαι».
Κατηγορίες
Επισκέψεις
- Εμφανίσεις Άρθρων 1273080
Πνευματική Εξουσία
Μέρος 1ο
Μέρος 2ο
Μέρος 3ο
