(1)   Όταν γίνεται λόγος για «απόκριες» και «καρναβάλι», στη σκέψη μας σχηματίζουμε την εικόνα ανθρώπων που διασκεδάζουν στους δρόμους, πίνοντας, χορεύοντας, βωμολοχούντες και γενικά να κάνουν πράγματα, που σε άλλες περιπτώσεις δεν θα έκαναν. Θα ήθελα να κάνουμε μια ΣΥΝΟΠΤΙΚΗ ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ των καρναβαλικών εκδηλώσεων, πώς ιστορικά επεκράτησαν μέχρι σήμερα και ποια θα πρέπει να είναι η θέση του κάθε ανθρώπου που ομολογεί ότι στη ζωή του ακολουθεί τον Ιησού Χριστό.

     Η λέξη «καρναβάλι» προέρχεται από τις Λατινικές λέξεις «carne» (=κρέας) και «vale» (=έχε γειά ή απέχω). Σύμφωνα με άλλη εκδοχή προέρχεται από τις λέξεις «carne» και «levare» (=αίρω, σηκώνω). Αρα, ΚΑΡΝΑΒΑΛΙ = «κρέας έχε γειά» ή «σηκώνω το κρέας». Η αντίστοιχη Ελληνική λέξη είναι «αποκριά», που είναι σύνθετη και ετυμολογικά σημαίνει «αποχή από κρέας» (απο+κρεω).

Η ΠΕΡΙΟΔΟΣ ΤΗΣ «ΑΠΟΚΡΙΑΣ» διαρκεί 3 εβδομάδες και ονομάζεται «τριώδιο».Η λέξη αυτή είναι σύνθετη:«τράγος+ωδή», δηλ. «ύμνος προς τον τράγο». Τράγοι στις αρχαίες ειδωλολατρικές εορτές ήταν οι τραγοντυμένοι σάτυροι, ο θεός Πάνας και άλλες (δαιμονικές) θεότητες. Με τη μορφή του τράγου αναπαριστάται πολύ συχνά και ο Διάβολος, ως ο «ΜΠΑΘΟΜΕΤ» (βλέπε βιβλίο:«TOΞΕΣΚΕΠΑΣΜΑ ΤΩΝ ΣΚΟΤΕΙΝΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ» ). Ως μουσικός όρος ετυμολογικά «ΤΡΙΩΔΙΟ» = Τρεις Ωδές.

Η 1η εβδομάδα της Αποκριάς (τριωδίου) αρχίζει από την «Κυριακή του Τελώνη και του Φαρισαίου» και ονομάζεται «προφωνή» ή «προφωνέσιμη» γιατί τελάληδες διαλαλούσαν την αρχή των εορταστικών εκδηλώσεων. Η 2η εβδομάδα αρχίζει από την «Κυριακή του Ασώτου Υιού» και ονομάζεται «αμολυτή» ή «απολυτή» γιατί απολύονταν οι ψυχές από τον Άδη, γι’ αυτό και το Σάββατο της εβδομάδας αυτής ονομάζεται «ΨYXO-Σάββατο». Επίσης ονομάζεται και «κρεατινή» γιατί έτρωγαν κρέας, άλλωστε στoμέσο της εβδομάδας αυτής είναι και η «τσικνοπέμπτη», χαρακτηριστικά της οποίας είναι το τσίκνισμα του κρέατος, το γλέντι, η κρασοκατάνυξη, ο χορός και το άσεμνο τραγούδι.  Η 3η εβδομάδα  της Αποκριάς  αρχίζει  από την «Κυριακή της Απόκρεω» και ονομάζεται «τυρινή» ή «τυροφάγος» ή «μακαρονού» γιατί έτρωγαν γαλακτοκομικά προϊόντα και ζυμαρικά. «Μακαρώνια» με ωμέγα (Ω) είναι τροπάρια και μακαρισμοί που έψαλλαν στις κηδείες. Μετά έφτιαχναν κόλυβα και τα έριχναν στους τάφους για «ανάπαυση των ψυχών»

      Στις περίοδο της αποκριάς υπάρχει ΓΛΕΝΤΙ ΞΕ-ΦΡΕΝΟ(=χωρίς φρένες). Αποκορύφωση του γλεντιού και των καρναβαλικών εκδηλώσεων αποτελεί η τελευταία ημέρα της αποκριάς που είναι η «Κυριακή της Τυρινής» (τυπικά είναι 1η ημέρα της Σαρακοστής). Οι συμμετέχοντες δεν αποστερούν τους εαυτούς τους από τίποτα. Όλα επιτρέπονται: Οι ηθικοί κανόνες αναστέλλονται, τα ταμπού, οι φόβοι και οι απαγορεύσεις παραμερίζονται και όλες οι εκτροπές επιτρέπονται.

      Απαραίτητη προϋπόθεση είναι ο ΧΟΡΟΣ και κυρίως η ΜΕΤΑΜΦΙΕΣΗ και αυτό γιατί οι συμμετέχοντες (1) κρύβονται στην ανωνυμία και μπορούν να κάνουν πράγματα ανεπίτρεπτα (αστεία, πειράγματα, σάτιρα, ανάρμοστες ενέργειες), και (2) ταυτίζονται με την οποιοδήποτε μορφή εικονίζει η μάσκα που φορούν. Ο χορός και η μεταμφίεση οδηγούν στην ομοιοπαθητική μαγεία, δηλ. οι μεταμφιεζόμενοι ταυτίζονται με ότι εικονίζει η μάσκα (ζώο ή άνθρωπο, ζωντανό ή νεκρό), που συνήθως οι μάσκες απεικονίζουν μάγους, μάγισσες, σατανικές μορφές, νεκρούς, σκελετούς, αρχαίες θεότητες και άλλες παρόμοιες μορφές.

Οι μεταμφιεζόμενοι έχουν διάφορες ονομασίες: Μασκαράδες, Μπούλες, Μούσκουροι, Γέροι, Κουκούγεροι, Κορέλες, Καλόγεροι, Κουδουνάτοι, Κουμουζέλε και Γιανιτσαροι. Η ονομασία «Γιανίτσαρος» είναι παραφθορά του «Διόνυσος» (Διόνυσος -Διονής -Διγενής -Δίγιανος –Ιανός –Γιάναρος -Γιανίτσαρος). Ο Διόνυσος ήταν ο Βάκχος, ο Θεός του κρασιού, που είναι η αντιπροσώπευση του Διαβόλου στην προ Χριστού εποχή.      

Ο χορός ήταν και είναι απαραίτητη εκδήλωση των καρναβαλικών εκδηλώσεων, γιατί τα χτυπήματα των ποδιών στη γη γίνονται για να εξευμενίσουν τα κακά πνεύματα και έτσι να υπάρχει ευφορία στη γη.  

Η ΠΕΡΙΟΔΟΣ ΤΗΣ «ΣΑΡΑΚΟΣΤΗΣ» διαρκεί 7 εβδομάδες και αρχίζει από την «Κυριακή της Τυρινής»και τελειώνει με την «Κυριακή του Πάσχα». Η «Σαρακοστή» συνήθως απεικονίζεται με μια χάρτινη φιγούρα καλόγριας, η οποία (1) δεν έχει ΣΤΟΜΑ, για να μην τρώει-νηστεύει, (2) έχει σταυρωμένα τα ΧΕΡΙΑ, για να προσεύχεται, και (3) έχει 7 πόδια, που συμβολίζουν τις 7 εβδομάδες της νηστείας. Από την «Κυρά-Σαρακοστή» έκοβαν ένα πόδι κάθε τέλος της εβδομάδας.

Η 1η εβδομάδα της Σαρακοστής αρχίζει με τον εορτασμό της Καθαρής Δευτέρας και με τα κούλουμα. Η λέξη «ΚΟΥΛΟΥΜΑ» προέρχεται από αναγραμματισμό του CUMULUS (=αφθονία, περίσσευμα) ή από τοCOLUMNA (= Kολώνες -του Ολύμπιου Δία), ή από τα ΚΟΥΛΟΥΜΙΑ (= κουκιά, που έτρωγαν οι Βυζαντινοί). Τα βασικά χαρακτηριστικά της Καθαρής Δευτέρας είναι το άφθονο «νηστίσιμο!!!» φαγητό στην εξοχή και το πέταγμα του χαρταετού, που ανακαλύφθηκε από τον Κινέζο στρατηγό ΧΟ-ΣΙΝτο 206 π.χ. ή κατ’ άλλους από τον ‘Ελληνα ΑΡΧΥΤΑ  γύρω στο 400-300 π.χ.

     Βασικό στοιχείο επίσης της Καθαρής Δευτέρας είναι και η παρά-δοση με τις 3 ΑΡΜΥΡΟΚΟΥΛΟΥΡΕΣ. Πρόκειται για καθαρή μαντεία, που εφαρμόζουν τα ανύπαντρα κορίτσια για να δουν ποιος θα τις παντρευτεί. Οι αρμυροκουλούρες φτιάχνονται από αλεύρι κλεμμένο από τρία σπίτια μονοστέφανα, από αρκετό αλάτι μη κλεμμένο και από νερό. Την 1η κουλούρα την τρώνε όλοι μαζί στην εξοχή (ή και στο σπίτι), τη 2η  την πετούν στα κεραμίδια και την 3η τη βάζουν κάτω από το μαξιλάρι της ανύπαντρης κοπέλας (αφού έχει φάει από αυτή), ώστε να ενεργήσει μαντικά και το βράδυ να της δείξει στον ύπνο της, ποιο θα είναι το παλικάρι που θα την παντρευτεί.   

        Μετά την 1η εβδομάδα της Σαρακοστής, ακολουθούν οι 5 εβδομάδες των Νηστειών, που τελειώνουν με το Σάββατο του Λαζάρου και από την επομένη με την «Κυριακή των Βαϊων» αρχίζει η 7η εβδομάδα (τελευταία) που είναι η Μεγάλη Εβδομάδα, που τελειώνει με την Κυριακή του Πάσχα. Στην πραγματικότητα δεν είναι 40 ημέρες νηστείας (εξ΄ού και «σαρακοστή»), αλλά 49 ημέρες μαζί με τη Μ. Εβδομάδα.

 --------------------------------------------------------------------------------------------------------

(2)   Οι καρναβαλικές εκδηλώσεις κατά την περίοδο της Αποκριάς τελειώνουν την «Κυριακή της Τυρινής» με την παρέλαση αρμάτων, με τιμητική την παρέλαση του «Βασιλιά Καρνάβαλου», που συνήθως εικονίζεται ο Βάκχος (=Διόνυσος=Διάβολος). «ΔΙΟΝΥΣΟΣ» ετυμολογικά σημαίνει «ο φέρων αμαρτία στον κόσμο». Αντίθετα, «ΙΗΣΟΥΣ» σημαίνει «Αυτός είναι σωτήρας» και Αυτός είναι «ο αίρων αμαρτία του κόσμου». Η λέξη «KAΡΝΑΒΑΛΙ» σύμφωνα με άλλη εκδοχή προέρχεται από το Carne+Βάαλ, δηλ. το «κρέας (φαγητό) του Βάαλ».  Ο Βάαλ (θεότητα αρχαίων λαών), μέσα στην Αγία Γραφή αντιπροσωπεύει το Σατανά και το φαγητό που δίνει στον άνθρωπο είναι η αμαρτία και το φαγητό το δικό του είναι «τρέφεται» με χοϊκούς, σαρκικούς ανθρώπους, παραδομένους στην ασωτία. 

    Οι εκδηλώσεις τυπικά τελειώνουν με το κάψιμο του Καρνάβαλου.  Ο φόνος  και η ανάσταση αποτελούσαν απαραίτητα στοιχεία της αρχαίας Διονυσιακής λατρείας. Όπου δεν υπήρχε άρμα με το Βασιλιά Καρνάβαλο, έφτιαχναν ένα ανδρείκελο από παλιά ρούχα, το γύριζαν στους δρόμους και στο τέλος ακολουθούσε παρωδία δίκης (κατηγόριες εναντίον του) και καταδίκη (κάψιμο). Σε πολλά μέρη της Ελλάδας υπάρχει το έθιμο να καίνε τον προδότη «…Ιούδα». Η εκτέλεση στην αρχαιότητα συμβόλιζε το θάνατο του Χειμώνα και η ανάσταση τον ερχομό της Άνοιξης. 

--------------------------------------------------------------------------------------------------------

(3)   ‘Ολες οι καρναβαλικές εκδηλώσεις έχουν καθαρά ειδωλολατρική προέλευση και αναβιώνουν σύμφωνα με τα ήθη και τα έθιμα της κάθε τοπικής κοινωνίας. Οι ειδωλολατρικές εορτές (που οι συμμετέχοντες «παρέδιδαν» τους εαυτούς τους στο Βάκχο=Διάβολο), σήμερα εορτάζονται με «σύγχρονο» προσωπείο και είναι:

(α)  ΑΝΘΕΣΤΗΡΙΑ: (Αθήνα: Φεβρουάριος ή Μάρτιος). Γλέντια και λατρεία των νεκρών, οι ψυχές των οποίων πίστευαν ότι ξαναγύριζαν στον κόσμο των ζωντανών. Σήμερα είναι τα «ψυχο-Σάββατα».

(β)  ΔΙΟΝΥΣΙΑ:  (Ελλάδα, με πολλές παραλλαγές). Ήταν τριήμερη γιορτή και πρόδομος της «αποκριάς». Την 1η ημέρα γινόταν σπονδή (κρασοκατάνυξη) στο Βάκχο-Διόνυσο και έπιναν όλοι μαζί, πολίτες και δούλοι. Ονομάζεται και «Ημέρα του Αγαθού Δαίμονα». Τη 2η ημέρα ο ΔΙΟΝΥΣΟΣ (φορούσε μάσκα, ήταν στεφανωμένος και είχε σκήπτρο) μαζί με τους ΣΑΤΥΡΟΥΣ έμπαιναν στην πόλη με όργανα για να ακολουθήσει ο γάμος με τη γυναίκα του ΑΡΧΟΝΤΑ-ΒΑΣΙΛΙΑ, ο οποίος είχε το ρόλο του ΘΕΟΥ ΔΙΟΝΥΣΟΥ. Το ίδιο (με παραλλαγή) γίνεται σήμερα και με την παρέλαση του Βασιλιά-Καρνάβαλου.Η 3η ημέρα ήταν αφιερωμένη στους νεκρούς. 

(γ)  ΕΛΕΥΣΙΝΙΑ ΜΥΣΤΗΡΙΑ:  (Ελλάδα: Σεπτέμβριος). Γίνονταν προς τιμή της θεάς Δήμητρας και της κόρης της Περσεφόνης, αλλά και πολλών άλλων κατώτερων θεών. Απαραίτητη προϋπόθεση ήταν η βωμολοχία, γιατί «το θέλουν και το απαιτούν οι μέρες», εξ’ ού και η φράση «του έψαλλα τα εξ αμάξης», όπως ακριβώς γίνεται και στις ημέρες μας.

(δ)  ΣΑΤΟΥΡΝΑΛΙΑ-ΛΟΥΠΕΡΚΑΛΙΑ: (Ρώμη: Φεβρουάριος, επί 7 συνεχείς ημέρες). Ελευθερώνονταν οι δούλοι και ένας δούλος γινόταν βασιλιάς, όπου κυβερνούσε επί 7 ημέρες. Έπιναν και χόρευαν μεταμφιεσμένοι. 

 ------------------------------------------------------------------------------------------------------------

(4)   Η «νηστεία» που ακολουθούν οι άνθρωποι κατά την περίοδο της Σαρακοστής και που έχει επιβληθεί από το θρησκευτικό κατεστημένο, είναι αντίθετη από τον τρόπο της νηστείας που διδάσκει η Αγία Γραφή. Η λέξη «νηστεία» είναι σύνθετη, προέρχεται από το αρνητικό μόριο «νη» και το ρήμα «εσθίω», που σημαίνει «δεν τρώγω», πλήρης αποχή από το φαγητό και όχι μερική ή αλλαγή φαγητού. Αυτή είναι η μια προϋπόθεση, η άλλη είναι να συνοδεύεται η νηστεία πάντοτε με προσευχή, για να είναι ευπρόσδεκτη ενώπιον του Κυρίου και να εισακούεται το αίτημα του πιστού, που νηστεύει χωρίς να φάει τίποτα, όσες ημέρες κρίνει ότι μπορεί,  μία, δύο, ή περισσότερες. Όταν ο άνθρωπος «νηστεύει» στην περίοδο της Σαρακοστής, δεν απέχει από το φαγητό, αλλά αλλάζει είδος φαγητού. Δεν τρώει ελαιόλαδο, αλλά ελιές, σπορέλαιο και βαμβακέλαιο, δεν τρώει κρέας, αλλά χταπόδια και καλαμαράκια, δεν τρώει αυγά, αλλά πανάκριβο αυγοτάραχο, κλπ., εμπαίζοντας με αυτό τον τρόπο το Θεό. Αυτό δεν είναι «νη-στεία», αλλά «αλλαξο-φαγία»(βλέπε φυλλάδιο: «ΑΛΗΘΙΝΗ ΝΗΣΤΕΙΑ»

 ---------------------------------------------------------------------------------------------------------------

(5)  Από όσα αναφέρθηκαν παραπάνω και από τον τρόπο που ενεργούν σήμερα οι συμμετέχοντες στις αποκριάτικες γιορτές, δηλαδή, βωμολοχία, ασωτία, έλλειψη ηθικών φραγμών, σατανικές αναπαραστάσεις, κατάλυση κάθε έννοια γνήσιας χριστιανικής πίστης και γενικά χωρίς όρια παρεκτροπές, είναι φανερό πως το «καρναβάλι» και γενικά οι «αποκριές» είναι καθαρά ειδωλολατρικά έθιμα, που στα λεγόμενα Χριστιανικά κράτη «διατηρούνται» επίσημα για λόγους πολιτιστικούς, διαφημιστικούς, ψυχαγωγικούς και οικονομικούς και το σλόγκαν που επικρατεί είναι «δεν κάνουμε καμιά αμαρτία, απλά διασκεδάζουμε!!!». Το πρόβλημα δεν είναι εάν ο άνθρωπος διασκεδάζει ή όχι, αλλά του ότι έχει καταργήσει από το λεξιλόγιό του τη λέξη «αμαρτία» και αμαρτία γι’ αυτόν δεν είναι διακοπή της ζωντανής σχέσης του με το Δημιουργό Του, αλλά αμαρτία είναι ότι αυτός θεωρεί λάθος, την έχει προσαρμόσει κατά το δοκούν. Η Αγία Γραφή αναφέρει ότι είναι «μακάριο το έθνος εκείνο του οποίου ο Κύριος είναι ο Θεός». Πώς μπορεί ένα «Χριστιανικό» κράτος να ευλογηθεί, όταν ο «κύριος» που ακολουθεί δεν είναι ο μόνος και αληθινός Θεός που αναφέρει η Βίβλος και που φανερώθηκε στο πρόσωπο του Ιησού Χριστού, αλλά είναι με σύγχρονη μορφή ο Διόνυσος, ή Βάκχος, ή Βάαλ ή Σατανάς;

      Ο άνθρωπος που έχει κάνει κύριο της ζωής του τον Ιησού Χριστό δεν χρειάζεται να ζει μέσα στην ασωτία, στα καρναβαλικά όργια, στη βωμολοχία και στις διάφορες σατανικές μεταμφιέσεις για το «καλό του χρόνου» και για «να κάνει πλάκα», όπως πιστεύει και το διακηρύττει. Τα γνήσια παιδιά του Θεού έχουν εσωτερική χαρά και υπάρχουν άγιοι τρόποι για να διασκεδάσουν και να «ξεφαντώσουν».

Η προτροπή του απόστολου Παύλου είναι:

·   «Να παραστήσητε τά σώματά σας θυσίαν ζώσαν, αγίαν, ευάρεστον εις τόν Θεόν, ή οποία είναι η λογική σας λατρεία …..καί ΜΗ ΣΥΜ_ΜΟΡΦΟΝΕΣΘΕ με τόν αιώνα τούτον, αλλά ΜΕΤΑ_ΜΟΡΦΟΝΕΣΘΕ διά τής ανακαινίσεως τού νοός σας, ώστε νά δοκιμάζητε τί είναι τό θέλημα τού Θεού, το αγαθόν καί ευάρεστον καί τέλειον..» (Ρωμαίους ΙΒ/12:1-2).

 ·    «Καθώς λοιπόν παρελάβετε τόν Χριστόν  Ιησούν τον Κύριον, εν Αυτώ περιπατείτε, ερριζωμένοι καί εποικοδομούμενοι εν Αυτώ και στερεούμενοι εν τη πίστει καθώς εδιδάχθητε, περισσεύοντες εν αυτή μετά ευχαριστίας. (Κολοσσαείς Β/2:6-7).

 ·    «Το δε Πνεύμα ρητώς λέγει ότι εν υστέροις καιροις θέλουσιν αποστατήσει τινές από της πίστεως, προσέχοντεςεις ΠΝΕΥΜΑΤΑ ΠΛΑΝΗΣ και εις ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑΣ ΔΑΙΜΟΝΙΩΝ….» (Α΄ Τιμόθεου Δ/4:1-2)

 ----------------------------------------------------------------------------------------------------------

(6)   Γιατί ήρθε ο Ιησούς; Η διακήρυξη του Λόγου του Θεού είναι σαφής: «Ο Ιησούς Χριστός ήλθε στον κόσμο για να σώσει αμαρτωλούς» (Α΄Τιμόθ. Α/1:15). Με την πάροδο των αιώνων οι άνθρωποι άρχισαν να ακολουθούν ανθρώπινες παραδόσεις και δοξασίες. Ο ίδιος ο Ιησούς είπε ότι: «Αυτός ο λαός με πλησιάζει με το στόμα τους και με τα χείλη με τιμά, η ΚΑΡΔΙΑ τους όμως απέχει μακριά από Μένα, μάταια με σέβονται διδάσκοντας ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΕΣ και ΕΝΤΑΛΜΑΤΑ ΑΝΘΡΩΠΩΝ» (Ματθαίος ΙΕ/15:8-9), γι’ αυτό μας λέγει τι πρέπει να κάνουμε «Μετανοείτε και πιστεύετε στο ευαγγέλιο» (Λουκάς Α/1:15). «Ευαγγέλιο» σημαίνει «καλή αγγελία» και τα ΚΑΛΑ ΝΕΑ είναι ότι «τόσο πολύ αγάπησε ο Θεός τον κόσμο, ώστε έδωκε τον μονογενή Του Υιό, για να μην χαθεί ΠΑΣ ο πιστεύων εις Αυτόν, αλλά να έχει ζωήν αιώνιον» (Ιωάννης Γ/3:16).

Ο ίδιος ο Ιησούς διακήρυξε:

•  ·    «Εγώ είμαι η ΟΔΟΣ, και η ΑΛΗΘΕΙΑ, και η ΖΩΗ, ουδείς έρχεται προς τον Πατέρα, ειμή δι’ Εμού»(Ιωάννης ΙΔ/14:6). Όλοι οι άλλοι δρόμοι (=θρησκείες, δόγματα, φιλοσοφίες, θεωρίες, κλπ) δεν οδηγούν στον ουρανό.
•  ·     «Εγώ είμαι η ΘΥΡΑ, δι’ Εμού εάν κάποιος εισέλθει, θέλει σωθεί» (Ιωάννης Ι΄/10:9). Δεν υπάρχουν «πολλές» πόρτες ή «παραθυράκια» για να μπει κάποιος στον ουρανό, αλλά μόνο μία πόρτα, ο Ιησούς Χριστός ο Ναζωραίος.

Μία εικόνα είναι χίλιες λέξεις.

Η παραπάνω εικόνα με πολύ γλαφυρό τρόπο παρουσιάζει την πραγματικότητα των αποκριάτικων εορταστικών εκδηλώσεων.

MH ΝΤΥΝΕΤΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΣΑΣ

Μ Α Σ Κ Α Ρ Α Δ Ε Σ

 Αναπόσπαστο μέρος των καρναβαλικών εκδηλώσεων είναι η αμφίεση των συμμετασχόντων ή πιο ακριβέστερα η μεταμφίεσή τους, η οποία θεωρείται επιτυχημένη, εφόσον περιλαμβάνει «προσωπείο», δηλαδή «μάσκα», για να κρύβει το πρόσωπο του ατόμου, ώστε να μπορεί, χωρίς ενδοιασμούς και χωρίς ηθικούς φραγμούς, καλυπτόμενος κάτω από την ανωνυμία και τη μυστικότητα, να εκφράζει προς τα έξω τον εσωτερικό σκοτεινό κόσμο του. Το «φως» όταν ανάβει, πάντοτε εξαφανίζει το «σκοτάδι», αλλά όταν υπάρχει πνευματικόσκοτάδι μέσα μας, αυτό κυριαρχεί σε όλη του τη μεγαλοπρέπειά, ειδικά όταν συνυπάρχει και με το φυσικό σκοτάδι, που στη προκειμένη περίπτωση εκδηλώνεται και εκφράζεται με την κάλυψη του προσώπου κάτω από μια μάσκα. Αντίθετα όταν υπάρχει μέσα μας πνευματικό φως, αυτό εκδηλώνεται από μόνο του και δεν χρειάζεται να κρύβεται, γιατί πηγάζει από μέσα μας καθαρότητα και μια υπέροχη ομορφιά, που κατακλύζει το γύρω περιβάλλον.

        Υπάρχει μεγάλος πνευματικός κίνδυνος όταν οι γονείς ντύνουν τα παιδιά τους «μασκαράδες», είτε είναι φαινομενικά αθώες μορφές (πριγκίπισσες, ιππότες, κάου-μπόυδες, νοσοκόμες, φούρναρης, κλπ), είτε είναι άγριες και φρικιαστικές μορφές (διαβολάκια, δράκουλες, σκελετοί, σατανικές μορφές, νεκροκεφαλές, αιματοβαμμένοι μικροί Νίντζα,, μάγισσες, ξωτικά, νεράιδες, θάνατος και άλλα). Το άτομο, μικρό ή μεγάλο, αγόρι ή κορίτσι, ΤΑΥΤΙΖΕΤΑΙ πλήρως με τη μορφή που εικονίζει η μάσκα την οποία φορεί και αρχίζει ΝΑ ΕΚΔΗΛΩΝΕΤΑΙ και ΝΑ ΣΥΜΠΕΡΙΦΕΡΕΤΑΙ όπως η εικονιζόμενη μορφή. Εάν ντυθεί «διαβολάκι» στο πρόσωπό του θα εκδηλώνονται πράξεις και ενέργειες που πριν δεν θα τις έκανε, ούτε πίστευε ότι θα μπορούσε να τις κάνει, γιατί εκείνη τη στιγμή «ανοίγει πόρτα» εισόδου μέσα του στα πονηρά σατανικά πνεύματα. Όταν βγάζει τη μάσκα επανέρχεται πάλι στην καθημερινότητα ή τουλάχιστον έτσι νομίζει. Ο Διάβολος είναι ο μεγάλος πλάνος, ποτέ δεν αφήνει το «έδαφος» που κατέκτησε, απλά παραπλανά το άτομο, ότι δεν συνέβη τίποτα, ήταν κάτι το περαστικό, αλλά στην πορεία της ζωής του αρχίζουν να εμφανίζονται και πάλι αυτές οι σατανικές εκδηλώσεις, είτε σε μικρότερο, είτε σε μεγαλύτερο βαθμό, ανάλογα με τον τόπο που το άτομο έδωσε και εξακολουθεί να δίνει στις πονηρές σκοτεινές δυνάμεις. Ο απόστολος Παύλος μας προτρέπει «Μη δίδετε τόπον εις τον Διάβολο» (Εφεσίους Δ:27).  

         Θα ρωτήσει εύλογα κάποιος: «Και τι ενοχλεί εάν η κόρη μου ντυθεί πριγκίπισσα; Νομίζω ότι αυτό δεν βλάπτει, αφού είναι κάτι το όμορφο και πραγματικά το αθώο;». Το πρόβλημα στην περίπτωση αυτή δεν είναι «ειδικά» η συγκεκριμένη στολή (που πράγματι δεν έχει κάτι το μεμπτό), όσο η ενεργή συμμετοχή στις καρναβαλικές εκδηλώσεις. Το μικρό παιδί έχει γαλουχηθεί ότι «πρέπει» να ντυθεί κάτι. Το ένα κοριτσάκι ντύνεται ΠΡΙΓΚΙΠΙΣΣΑ (αθώα μορφή) και το άλλο κοριτσάκι ντύνεται «ΔΙΑΒΟΛΑΚΙ» (καθόλου αθώα μορφή) και στη συνέχεια μαζί συμμετέχουν ή στις «πολιτιστικές» εκδηλώσεις που διοργανώνει ο Δήμος της περιοχής τους, ή στα σπιτικά πάρτυ, που διοργανώνουν οι οικογένειές τους, ή οι τοπικοί πολιτιστικοί σύλλογοι, ή σε άλλα καρναβαλικά γλέντια. Το ένα αγοράκι ντύνεται ΚΑΟΥ ΜΠΟΥ(τίποτα το άσχημο),το άλλο αγοράκι ντύνεται ΔΡΑΚΟΥΛΑΣ (απαίσια μορφή) και μαζί τρέχουν να πάνε στις διάφορες εκδηλώσεις. Εδώ συνυπάρχουν δύο κατηγορίες μεταμφιεζόμενων: Από τη μια μεριά «η πριγκίπισσα και ο κάου-μπόυ» (οι ΚΑΛΟΙ) και από την άλλη πλευρά «το διαβολάκι και ο δράκουλας» (οι ΚΑΚΟΙ). Και οι δύο κατηγορίες, καλοί και κακοί, ταυτίζονται και γίνονται «ένα» μεταξύ τους, αφού μαζί διασκεδάζουν και γλεντούν και τότε είναι που αρχίζουν να παρουσιάζουν εκδηλώσεις που ξεφεύγουν πλέον από τη συνηθισμένη τους προσωπικότητα, κάνουν πράγματα τα οποία είναι έξω από τον εαυτό τους.

       Όποια στολή και να έχει ντυθεί το παιδί, αθώα ή αποκρουστική, όμορφη ή σατανική, γίνεται «ένα» κομμάτι άρρηκτα συνδεμένο με τις καρναβαλικές εκδηλώσεις, οι οποίες όλοι γνωρίζουν ότι είναι αναβίωση των αρχαίων ειδωλολατρικών παγανιστικών εορτών, με σημερινό μοντέρνο και «αθώο» μανδύα. Η ατμόσφαιρα φαίνεται εορταστική και χαρούμενη, αλλά η πηγή της, η προέλευσή της δεν πηγάζει από τον άγιο θρόνο του Θεού, αλλά μέσα από τα έγκατα της κόλασης. Όλες οι πονηρές δυνάμεις του Εωσφόρου, που ο Ιησούς τον αποκάλεσε «ο άρχων του κόσμου τούτου»(Ιωάννης ΙΒ:31) και «ο Θεός του κόσμου τούτου» (Β΄ Κορινθίους Δ:4) έχουν σαν στόχο μέσα από τις εκδηλώσεις αυτές να παρασύρουν τον άνθρωπο μακριά από το θέλημα του Κυρίου Ιησού, ο οποίος έχυσε το δικό Του αίμα για τον καθένα μας προσωπικά. Η Βίβλος διακηρύττει ότι «ΟΛΟΣ ο κόσμος εν τω Πονηρώ κείται»(Α΄ Ιωάννου Ε:19),βρίσκεται κάτω από την εξουσία του Πονηρού, που είναι ο Σατανάς (=αντίπαλος) και ο Διάβολος (=συκοφάντης). 

        Μη σκέφτεσαι ότι «Εγώ δεν κάνω τίποτα το κακό, απλά δεν μπορώ να κάνω και αλλιώς, αφού όλα τα παιδιά στο σχολείο αυτό κάνουν, το δικό μου παιδί θα νιώθει μειονεκτικά εάν δεν ντυθεί κάτι;». Σε αυτό το ερώτημα απαντώ: ΜΗΝ ΠΑΙΖΕΙΣ ΜΕ ΤΗΝ ΚΟΛΑΣΗ. Ο Διάβολος είναι ένας μεγάλος πλάνος και ψεύτης, είναι «ο πλανών την οικουμένη όλην»(Αποκάλυψη ΙΒ:9) , ποτέ στο μικρό παιδί σου δεν του δίνεις ένα μαχαίρι ή ένα ψαλίδι, όσο και αν αυτό στο ζητάει, όσο και αν αυτό επιμένει και κλαίει, γιατί ξέρεις ότι εάν του το δώσεις θα κοπεί. Μην σπρώχνεις το παιδί σου στην κόλαση με τη δική σου στάση, όταν το ενθαρρύνεις και το προτρέπεις να γίνεται ένα «μέρος» της μεγάλης ειδωλολατρικής καρναβαλικής φιέστας. Αυτό βέβαια ίσως να το κάνεις και για να «ικανοποιηθείς» και εσύ προσωπικά, ότι είσαι ένας σύγχρονος άνθρωπος, ότι είσαι μέσα σε όλα, θέλεις να παρουσιάζεσαι ως μοντέρνος και προοδευτικός, γιατί και εσύ αρέσκεσαι μέσα σου να ταυτίζεσαι με το σύστημα του κόσμου.

      Όλες οι καρναβαλικές εκδηλώσεις φαντάζουν ως φαντασμαγορικές, χαρούμενες, διασκεδαστικές και αθώες, παρ’ όλο που το κύριο στοιχείο τους είναι βωμολοχίες, ανήθικες ενέργειες και πολλές αμφιέσεις είναι τρομαχτικές. Η Βίβλος μας αποκαλύπτει ότι ο Διάβολος «μετασχηματίζεται εις άγγελον φωτός» (Β’ Κορινθίους ΙΑ:13-15) και ενεργεί επάνω στους «υιούς της απειθείας» (Εφεσίους Β:2, Ε:2), επάνω σε αυτούς που η καρδιά τους παρεκκλίνει από τον δρόμο της αλήθειας. Το μεγαλύτερο όπλο του Διαβόλου στις ημέρες μας είναι ότι έχει πείσει τον άνθρωπο ότι «δεν υπάρχει» και όταν έχει κάποιο πρόβλημα αμέσως του βάζει τη σκέψη «ο Θεός φταίει, γιατί δεν σε αγαπά», ή «ο Θεός επειδή σε αγαπά, σε δοκιμάζει». Δικαίωμα του καθένα να πιστεύει ότι θέλει, αλλά όταν μια ημέρα θα βρεθεί μπροστά στο θρόνο του Κυρίου των δυνάμεων, τότε θα είναι αναπολόγητος.       

        Ο Λόγος του Θεού, η Αγία Γραφή για το θέμα αυτό κάνει μια αυστηρή προειδοποίηση: «Μη αγαπάτε τον κόσμον μηδέ τα εν τω κόσμω. Εάν κάποιος αγαπά τον κόσμον, η αγάπη του Πατρός δεν είναι εις αυτόν»(Α΄ Ιωάννου Β:9). Ο Ιάκωβος στην ομώνυμη επιστολή του είναι ακόμα πιο αυστηρός, αποκαλεί «μοιχούς» αυτούς που αγαπούν και γίνονται συμμέτοχοι στην αμαρτία του κόσμου, θέλουν με το ένα πόδι να βρίσκονται στην πλευρά του Θεού, εκτελώντας τα πνευματικά τους καθήκοντα και με το άλλο πόδι να βρίσκονται μέσα στο σύστημα του άρχοντα του κόσμου τούτου, του Διαβόλου, ο οποίος «πλούσια» προσφέρει απόλαυση και πάλι απόλαυση και ακόμα περισσότερη απόλαυση, που δυστυχώς στην πορεία της ζωής αποδεικνύεται ότι είναι ψεύτικη, εφήμερη και παραπλανητική, οδηγώντας τον άνθρωπο στην αιώνια απώλεια.

        Ο Λόγος του Θεού είναι σαφής: «Μοιχοί και μοιχαλίδες, δεν εξεύρετε ότι η φιλία του κόσμου είναι έχθρα του Θεού; όστις λοιπόν θελήση να είναι φίλος του κόσμου, εχθρός του Θεού καθίσταται»(Ιάκωβος Δ:4). Απλά πράγματα, ή είσαι «ΦΙΛΟΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ και εχθρός του Θεού» ή είσαι το αντίθετο, δηλαδή «ΦΙΛΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ και εχθρός του κόσμου», δεν υπάρχει μέση κατάσταση, μην σε κοροϊδεύει και σε εξαπατά ο μεγάλος απατεώνας του σύμπαντος, «ο πατήρ του ψεύδους», ο Διάβολος (Ιωάννης Η:44). Ή θα αρέσεις στο Θεό ή θα αρέσεις στο Διάβολο. Σήμερα σου δίνεται ακόμα μια ευκαιρία να διαλέξεις ποιον δρόμο θα ακολουθήσεις, σήμερα ο Κύριος σου λέγει με αγάπη: «Έθεσα ενώπιόν σας την ΖΩΗΝ και τον ΘΑΝΑΤΟΝ, την ΕΥΛΟΓΙΑΝ και την ΚΑΤΑΡΑΝ· διά τούτο εκλέξατε την ζωήν, διά να ζήτε συ και το σπέρμα σου» (Δευτερονόμιο Λ:19).

        Το παραπάνω μήνυμα «ΜΗ ΝΤΥΝΕΤΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΣΑΣ ΜΑΣΚΑΡΑΔΕΣ» απευθύνεται σε όλες τις κατηγορίες των ανθρώπων και σε συνειδητούς αναγεννημένους πιστούς και σε τυπικά θρησκευόμενους και σε άθεους και σε αδιάφορους. Επάνω στο θέμα αυτό πρέπει να πάρεις συνειδητά θέση: Ή καταδικάζεις τις καρναβαλικές εκδηλώσεις ως αντίθετες από το ευαγγέλιο της σωτηρίας του Ιησού και κατά συνέπεια πηγαίνεις ενάντια στο σύστημα του κόσμου, ή τις αποδέχεσαι και γίνεσαι μέτοχος και συνεργός στη συντήρησή τους.

   «…Διότι τόσον ηγάπησεν ο Θεός τον κόσμον, ώστε έδωκε τον Υιόν αυτού τον μονογενή, διά να μη απολεσθή πας ο πιστεύων εις Αυτόν, αλλά να έχη ζωήν αιώνιον Επειδή δεν απέστειλεν ο Θεός τον Υιόν αυτού εις τον κόσμον διά να κρίνη τον κόσμον, αλλά διά να σωθή ο κόσμος δι' αυτού…» (Ιωάννης Γ:16-17).

 

Απόκριες ΧΩΡΙΣ ΑΜΦΙΕΣΗ δεν γίνεται!!!

 

ΣΧΕΔΙΑΓΡΑΜΜΑ που παρουσιάζει την περίοδο ΑΠΟΚΡΙΑΣ και ΣΑΡΑΚΟΣΤΗΣ (επιμέλεια - παρουσίαση: ΦΙΛΑΔΕΛΦΟΣ)

 

----------------------------------------------------------------------------

----------------------------------------------------------------------

 

 

 

Μία εικόνα είναι χίλιες λέξεις. Η παραπάνω εικόνα με πολύ γλαφυρό τρόπο παρουσιάζει την πραγματικότητα των αποκριάτικων εορταστικών εκδηλώσεων.