ΑΠΟΚΡΙΕΣ και ΚΑΡΝΑΒΑΛΙΑ
«η αναβίωση της ειδωλολατρείας»
(1) Όταν γίνεται λόγος για «απόκριες» και «καρναβάλι», στη σκέψη μας σχηματίζουμε την εικόνα ανθρώπων που διασκεδάζουν στους δρόμους, πίνοντας, χορεύοντας, βωμολοχούντες και γενικά να κάνουν πράγματα, που σε άλλες περιπτώσεις δεν θα έκαναν. Θα ήθελα να κάνουμε μια ΣΥΝΟΠΤΙΚΗ ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ των καρναβαλικών εκδηλώσεων, πώς ιστορικά επεκράτησαν μέχρι σήμερα και ποια θα πρέπει να είναι η θέση του κάθε ανθρώπου που ομολογεί ότι στη ζωή του ακολουθεί τον Ιησού Χριστό.
Η λέξη «καρναβάλι» προέρχεται από τις Λατινικές λέξεις «carne» (=κρέας) και «vale» (=έχε γειά ή απέχω). Σύμφωνα με άλλη εκδοχή προέρχεται από τις λέξεις «carne» και «levare» (=αίρω, σηκώνω). Αρα, ΚΑΡΝΑΒΑΛΙ = «κρέας έχε γειά» ή «σηκώνω το κρέας». Η αντίστοιχη Ελληνική λέξη είναι «αποκριά», που είναι σύνθετη και ετυμολογικά σημαίνει «αποχή από κρέας» (απο+κρεω).
Η ΠΕΡΙΟΔΟΣ ΤΗΣ «ΑΠΟΚΡΙΑΣ» διαρκεί 3 εβδομάδες και ονομάζεται «τριώδιο».Η λέξη αυτή είναι σύνθετη:«τράγος+ωδή», δηλ. «ύμνος προς τον τράγο». Τράγοι στις αρχαίες ειδωλολατρικές εορτές ήταν οι τραγοντυμένοι σάτυροι, ο θεός Πάνας και άλλες (δαιμονικές) θεότητες. Με τη μορφή του τράγου αναπαριστάται πολύ συχνά και ο Διάβολος, ως ο «ΜΠΑΘΟΜΕΤ» (βλέπε βιβλίο:«TOΞΕΣΚΕΠΑΣΜΑ ΤΩΝ ΣΚΟΤΕΙΝΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ» ). Ως μουσικός όρος ετυμολογικά «ΤΡΙΩΔΙΟ» = Τρεις Ωδές.
Η 1η εβδομάδα της Αποκριάς (τριωδίου) αρχίζει από την «Κυριακή του Τελώνη και του Φαρισαίου» και ονομάζεται «προφωνή» ή «προφωνέσιμη» γιατί τελάληδες διαλαλούσαν την αρχή των εορταστικών εκδηλώσεων. Η 2η εβδομάδα αρχίζει από την «Κυριακή του Ασώτου Υιού» και ονομάζεται «αμολυτή» ή «απολυτή» γιατί απολύονταν οι ψυχές από τον Άδη, γι’ αυτό και το Σάββατο της εβδομάδας αυτής ονομάζεται «ΨYXO-Σάββατο». Επίσης ονομάζεται και «κρεατινή» γιατί έτρωγαν κρέας, άλλωστε στoμέσο της εβδομάδας αυτής είναι και η «τσικνοπέμπτη», χαρακτηριστικά της οποίας είναι το τσίκνισμα του κρέατος, το γλέντι, η κρασοκατάνυξη, ο χορός και το άσεμνο τραγούδι. Η 3η εβδομάδα της Αποκριάς αρχίζει από την «Κυριακή της Απόκρεω» και ονομάζεται «τυρινή» ή «τυροφάγος» ή «μακαρονού» γιατί έτρωγαν γαλακτοκομικά προϊόντα και ζυμαρικά. «Μακαρώνια» με ωμέγα (Ω) είναι τροπάρια και μακαρισμοί που έψαλλαν στις κηδείες. Μετά έφτιαχναν κόλυβα και τα έριχναν στους τάφους για «ανάπαυση των ψυχών»
Στις περίοδο της αποκριάς υπάρχει ΓΛΕΝΤΙ ΞΕ-ΦΡΕΝΟ(=χωρίς φρένες). Αποκορύφωση του γλεντιού και των καρναβαλικών εκδηλώσεων αποτελεί η τελευταία ημέρα της αποκριάς που είναι η «Κυριακή της Τυρινής» (τυπικά είναι 1η ημέρα της Σαρακοστής). Οι συμμετέχοντες δεν αποστερούν τους εαυτούς τους από τίποτα. Όλα επιτρέπονται: Οι ηθικοί κανόνες αναστέλλονται, τα ταμπού, οι φόβοι και οι απαγορεύσεις παραμερίζονται και όλες οι εκτροπές επιτρέπονται.
Απαραίτητη προϋπόθεση είναι ο ΧΟΡΟΣ και κυρίως η ΜΕΤΑΜΦΙΕΣΗ και αυτό γιατί οι συμμετέχοντες (1) κρύβονται στην ανωνυμία και μπορούν να κάνουν πράγματα ανεπίτρεπτα (αστεία, πειράγματα, σάτιρα, ανάρμοστες ενέργειες), και (2) ταυτίζονται με την οποιοδήποτε μορφή εικονίζει η μάσκα που φορούν. Ο χορός και η μεταμφίεση οδηγούν στην ομοιοπαθητική μαγεία, δηλ. οι μεταμφιεζόμενοι ταυτίζονται με ότι εικονίζει η μάσκα (ζώο ή άνθρωπο, ζωντανό ή νεκρό), που συνήθως οι μάσκες απεικονίζουν μάγους, μάγισσες, σατανικές μορφές, νεκρούς, σκελετούς, αρχαίες θεότητες και άλλες παρόμοιες μορφές.
Οι μεταμφιεζόμενοι έχουν διάφορες ονομασίες: Μασκαράδες, Μπούλες, Μούσκουροι, Γέροι, Κουκούγεροι, Κορέλες, Καλόγεροι, Κουδουνάτοι, Κουμουζέλε και Γιανιτσαροι. Η ονομασία «Γιανίτσαρος» είναι παραφθορά του «Διόνυσος» (Διόνυσος -Διονής -Διγενής -Δίγιανος –Ιανός –Γιάναρος -Γιανίτσαρος). Ο Διόνυσος ήταν ο Βάκχος, ο Θεός του κρασιού, που είναι η αντιπροσώπευση του Διαβόλου στην προ Χριστού εποχή.
Ο χορός ήταν και είναι απαραίτητη εκδήλωση των καρναβαλικών εκδηλώσεων, γιατί τα χτυπήματα των ποδιών στη γη γίνονται για να εξευμενίσουν τα κακά πνεύματα και έτσι να υπάρχει ευφορία στη γη.
Η ΠΕΡΙΟΔΟΣ ΤΗΣ «ΣΑΡΑΚΟΣΤΗΣ» διαρκεί 7 εβδομάδες και αρχίζει από την «Κυριακή της Τυρινής»και τελειώνει με την «Κυριακή του Πάσχα». Η «Σαρακοστή» συνήθως απεικονίζεται με μια χάρτινη φιγούρα καλόγριας, η οποία (1) δεν έχει ΣΤΟΜΑ, για να μην τρώει-νηστεύει, (2) έχει σταυρωμένα τα ΧΕΡΙΑ, για να προσεύχεται, και (3) έχει 7 πόδια, που συμβολίζουν τις 7 εβδομάδες της νηστείας. Από την «Κυρά-Σαρακοστή» έκοβαν ένα πόδι κάθε τέλος της εβδομάδας.
Η 1η εβδομάδα της Σαρακοστής αρχίζει με τον εορτασμό της Καθαρής Δευτέρας και με τα κούλουμα. Η λέξη «ΚΟΥΛΟΥΜΑ» προέρχεται από αναγραμματισμό του CUMULUS (=αφθονία, περίσσευμα) ή από τοCOLUMNA (= Kολώνες -του Ολύμπιου Δία), ή από τα ΚΟΥΛΟΥΜΙΑ (= κουκιά, που έτρωγαν οι Βυζαντινοί). Τα βασικά χαρακτηριστικά της Καθαρής Δευτέρας είναι το άφθονο «νηστίσιμο!!!» φαγητό στην εξοχή και το πέταγμα του χαρταετού, που ανακαλύφθηκε από τον Κινέζο στρατηγό ΧΟ-ΣΙΝτο 206 π.χ. ή κατ’ άλλους από τον ‘Ελληνα ΑΡΧΥΤΑ γύρω στο 400-300 π.χ.
Βασικό στοιχείο επίσης της Καθαρής Δευτέρας είναι και η παρά-δοση με τις 3 ΑΡΜΥΡΟΚΟΥΛΟΥΡΕΣ. Πρόκειται για καθαρή μαντεία, που εφαρμόζουν τα ανύπαντρα κορίτσια για να δουν ποιος θα τις παντρευτεί. Οι αρμυροκουλούρες φτιάχνονται από αλεύρι κλεμμένο από τρία σπίτια μονοστέφανα, από αρκετό αλάτι μη κλεμμένο και από νερό. Την 1η κουλούρα την τρώνε όλοι μαζί στην εξοχή (ή και στο σπίτι), τη 2η την πετούν στα κεραμίδια και την 3η τη βάζουν κάτω από το μαξιλάρι της ανύπαντρης κοπέλας (αφού έχει φάει από αυτή), ώστε να ενεργήσει μαντικά και το βράδυ να της δείξει στον ύπνο της, ποιο θα είναι το παλικάρι που θα την παντρευτεί.
Μετά την 1η εβδομάδα της Σαρακοστής, ακολουθούν οι 5 εβδομάδες των Νηστειών, που τελειώνουν με το Σάββατο του Λαζάρου και από την επομένη με την «Κυριακή των Βαϊων» αρχίζει η 7η εβδομάδα (τελευταία) που είναι η Μεγάλη Εβδομάδα, που τελειώνει με την Κυριακή του Πάσχα. Στην πραγματικότητα δεν είναι 40 ημέρες νηστείας (εξ΄ού και «σαρακοστή»), αλλά 49 ημέρες μαζί με τη Μ. Εβδομάδα.
--------------------------------------------------------------------------------------------------------
(2) Οι καρναβαλικές εκδηλώσεις κατά την περίοδο της Αποκριάς τελειώνουν την «Κυριακή της Τυρινής» με την παρέλαση αρμάτων, με τιμητική την παρέλαση του «Βασιλιά Καρνάβαλου», που συνήθως εικονίζεται ο Βάκχος (=Διόνυσος=Διάβολος). «ΔΙΟΝΥΣΟΣ» ετυμολογικά σημαίνει «ο φέρων αμαρτία στον κόσμο». Αντίθετα, «ΙΗΣΟΥΣ» σημαίνει «Αυτός είναι σωτήρας» και Αυτός είναι «ο αίρων αμαρτία του κόσμου». Η λέξη «KAΡΝΑΒΑΛΙ» σύμφωνα με άλλη εκδοχή προέρχεται από το Carne+Βάαλ, δηλ. το «κρέας (φαγητό) του Βάαλ». Ο Βάαλ (θεότητα αρχαίων λαών), μέσα στην Αγία Γραφή αντιπροσωπεύει το Σατανά και το φαγητό που δίνει στον άνθρωπο είναι η αμαρτία και το φαγητό το δικό του είναι «τρέφεται» με χοϊκούς, σαρκικούς ανθρώπους, παραδομένους στην ασωτία.
Οι εκδηλώσεις τυπικά τελειώνουν με το κάψιμο του Καρνάβαλου. Ο φόνος και η ανάσταση αποτελούσαν απαραίτητα στοιχεία της αρχαίας Διονυσιακής λατρείας. Όπου δεν υπήρχε άρμα με το Βασιλιά Καρνάβαλο, έφτιαχναν ένα ανδρείκελο από παλιά ρούχα, το γύριζαν στους δρόμους και στο τέλος ακολουθούσε παρωδία δίκης (κατηγόριες εναντίον του) και καταδίκη (κάψιμο). Σε πολλά μέρη της Ελλάδας υπάρχει το έθιμο να καίνε τον προδότη «…Ιούδα». Η εκτέλεση στην αρχαιότητα συμβόλιζε το θάνατο του Χειμώνα και η ανάσταση τον ερχομό της Άνοιξης.
--------------------------------------------------------------------------------------------------------
(3) ‘Ολες οι καρναβαλικές εκδηλώσεις έχουν καθαρά ειδωλολατρική προέλευση και αναβιώνουν σύμφωνα με τα ήθη και τα έθιμα της κάθε τοπικής κοινωνίας. Οι ειδωλολατρικές εορτές (που οι συμμετέχοντες «παρέδιδαν» τους εαυτούς τους στο Βάκχο=Διάβολο), σήμερα εορτάζονται με «σύγχρονο» προσωπείο και είναι:
(α)ΑΝΘΕΣΤΗΡΙΑ: (Αθήνα: Φεβρουάριος ή Μάρτιος). Γλέντια και λατρεία των νεκρών, οι ψυχές των οποίων πίστευαν ότι ξαναγύριζαν στον κόσμο των ζωντανών. Σήμερα είναι τα «ψυχο-Σάββατα».
(β)ΔΙΟΝΥΣΙΑ: (Ελλάδα, με πολλές παραλλαγές). Ήταν τριήμερη γιορτή και πρόδομος της «αποκριάς». Την 1η ημέρα γινόταν σπονδή (κρασοκατάνυξη) στο Βάκχο-Διόνυσο και έπιναν όλοι μαζί, πολίτες και δούλοι. Ονομάζεται και «Ημέρα του Αγαθού Δαίμονα». Τη 2η ημέρα ο ΔΙΟΝΥΣΟΣ (φορούσε μάσκα, ήταν στεφανωμένος και είχε σκήπτρο) μαζί με τους ΣΑΤΥΡΟΥΣ έμπαιναν στην πόλη με όργανα για να ακολουθήσει ο γάμος με τη γυναίκα του ΑΡΧΟΝΤΑ-ΒΑΣΙΛΙΑ, ο οποίος είχε το ρόλο του ΘΕΟΥ ΔΙΟΝΥΣΟΥ. Το ίδιο (με παραλλαγή) γίνεται σήμερα και με την παρέλαση του Βασιλιά-Καρνάβαλου.Η 3η ημέρα ήταν αφιερωμένη στους νεκρούς.
(γ)ΕΛΕΥΣΙΝΙΑ ΜΥΣΤΗΡΙΑ: (Ελλάδα: Σεπτέμβριος). Γίνονταν προς τιμή της θεάς Δήμητρας και της κόρης της Περσεφόνης, αλλά και πολλών άλλων κατώτερων θεών. Απαραίτητη προϋπόθεση ήταν η βωμολοχία, γιατί «το θέλουν και το απαιτούν οι μέρες», εξ’ ού και η φράση «του έψαλλα τα εξ αμάξης», όπως ακριβώς γίνεται και στις ημέρες μας.
(δ)ΣΑΤΟΥΡΝΑΛΙΑ-ΛΟΥΠΕΡΚΑΛΙΑ: (Ρώμη: Φεβρουάριος, επί 7 συνεχείς ημέρες). Ελευθερώνονταν οι δούλοι και ένας δούλος γινόταν βασιλιάς, όπου κυβερνούσε επί 7 ημέρες. Έπιναν και χόρευαν μεταμφιεσμένοι.
------------------------------------------------------------------------------------------------------------
(4) Η «νηστεία» που ακολουθούν οι άνθρωποι κατά την περίοδο της Σαρακοστής και που έχει επιβληθεί από το θρησκευτικό κατεστημένο, είναι αντίθετη από τον τρόπο της νηστείας που διδάσκει η Αγία Γραφή. Η λέξη «νηστεία» είναι σύνθετη, προέρχεται από το αρνητικό μόριο «νη» και το ρήμα «εσθίω», που σημαίνει «δεν τρώγω», πλήρης αποχή από το φαγητό και όχι μερική ή αλλαγή φαγητού. Αυτή είναι η μια προϋπόθεση, η άλλη είναι να συνοδεύεται η νηστεία πάντοτε με προσευχή, για να είναι ευπρόσδεκτη ενώπιον του Κυρίου και να εισακούεται το αίτημα του πιστού, που νηστεύει χωρίς να φάει τίποτα, όσες ημέρες κρίνει ότι μπορεί, μία, δύο, ή περισσότερες. Όταν ο άνθρωπος «νηστεύει» στην περίοδο της Σαρακοστής, δεν απέχει από το φαγητό, αλλά αλλάζει είδος φαγητού. Δεν τρώει ελαιόλαδο, αλλά ελιές, σπορέλαιο και βαμβακέλαιο, δεν τρώει κρέας, αλλά χταπόδια και καλαμαράκια, δεν τρώει αυγά, αλλά πανάκριβο αυγοτάραχο, κλπ., εμπαίζοντας με αυτό τον τρόπο το Θεό. Αυτό δεν είναι «νη-στεία», αλλά «αλλαξο-φαγία»(βλέπε φυλλάδιο: «ΑΛΗΘΙΝΗ ΝΗΣΤΕΙΑ»
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------
(5) Από όσα αναφέρθηκαν παραπάνω και από τον τρόπο που ενεργούν σήμερα οι συμμετέχοντες στις αποκριάτικες γιορτές, δηλαδή, βωμολοχία, ασωτία, έλλειψη ηθικών φραγμών, σατανικές αναπαραστάσεις, κατάλυση κάθε έννοια γνήσιας χριστιανικής πίστης και γενικά χωρίς όρια παρεκτροπές, είναι φανερό πως το «καρναβάλι» και γενικά οι «αποκριές» είναι καθαρά ειδωλολατρικά έθιμα, που στα λεγόμενα Χριστιανικά κράτη «διατηρούνται» επίσημα για λόγους πολιτιστικούς, διαφημιστικούς, ψυχαγωγικούς και οικονομικούς και το σλόγκαν που επικρατεί είναι «δεν κάνουμε καμιά αμαρτία, απλά διασκεδάζουμε!!!». Το πρόβλημα δεν είναι εάν ο άνθρωπος διασκεδάζει ή όχι, αλλά του ότι έχει καταργήσει από το λεξιλόγιό του τη λέξη «αμαρτία» και αμαρτία γι’ αυτόν δεν είναι διακοπή της ζωντανής σχέσης του με το Δημιουργό Του, αλλά αμαρτία είναι ότι αυτός θεωρεί λάθος, την έχει προσαρμόσει κατά το δοκούν. Η Αγία Γραφή αναφέρει ότι είναι «μακάριο το έθνος εκείνο του οποίου ο Κύριος είναι ο Θεός». Πώς μπορεί ένα «Χριστιανικό» κράτος να ευλογηθεί, όταν ο «κύριος» που ακολουθεί δεν είναι ο μόνος και αληθινός Θεός που αναφέρει η Βίβλος και που φανερώθηκε στο πρόσωπο του Ιησού Χριστού, αλλά είναι με σύγχρονη μορφή ο Διόνυσος, ή Βάκχος, ή Βάαλ ή Σατανάς;
Ο άνθρωπος που έχει κάνει κύριο της ζωής του τον Ιησού Χριστό δεν χρειάζεται να ζει μέσα στην ασωτία, στα καρναβαλικά όργια, στη βωμολοχία και στις διάφορες σατανικές μεταμφιέσεις για το «καλό του χρόνου» και για «να κάνει πλάκα», όπως πιστεύει και το διακηρύττει. Τα γνήσια παιδιά του Θεού έχουν εσωτερική χαρά και υπάρχουν άγιοι τρόποι για να διασκεδάσουν και να «ξεφαντώσουν».
Η προτροπή του απόστολου Παύλου είναι:
- · «Να παραστήσητε τά σώματά σας θυσίαν ζώσαν, αγίαν, ευάρεστον εις τόν Θεόν, ή οποία είναι η λογική σας λατρεία …..καί ΜΗ ΣΥΜ_ΜΟΡΦΟΝΕΣΘΕ με τόν αιώνα τούτον, αλλά ΜΕΤΑ_ΜΟΡΦΟΝΕΣΘΕ διά τής ανακαινίσεως τού νοός σας, ώστε νά δοκιμάζητε τί είναι τό θέλημα τού Θεού, το αγαθόν καί ευάρεστον καί τέλειον..» (Ρωμαίους ΙΒ/12:1-2).
- · «Καθώς λοιπόν παρελάβετε τόν Χριστόν Ιησούν τον Κύριον, εν Αυτώ περιπατείτε, ερριζωμένοι καί εποικοδομούμενοι εν Αυτώ και στερεούμενοι εν τη πίστει καθώς εδιδάχθητε, περισσεύοντες εν αυτή μετά ευχαριστίας. (Κολοσσαείς Β/2:6-7).
- · «Το δε Πνεύμα ρητώς λέγει ότι εν υστέροις καιροις θέλουσιν αποστατήσει τινές από της πίστεως, προσέχοντεςεις ΠΝΕΥΜΑΤΑ ΠΛΑΝΗΣ και εις ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑΣ ΔΑΙΜΟΝΙΩΝ….» (Α΄ Τιμόθεου Δ/4:1-2)
----------------------------------------------------------------------------------------------------------
(6) Γιατί ήρθε ο Ιησούς; Η διακήρυξη του Λόγου του Θεού είναι σαφής: «Ο Ιησούς Χριστός ήλθε στον κόσμο για να σώσει αμαρτωλούς» (Α΄Τιμόθ. Α/1:15). Με την πάροδο των αιώνων οι άνθρωποι άρχισαν να ακολουθούν ανθρώπινες παραδόσεις και δοξασίες. Ο ίδιος ο Ιησούς είπε ότι: «Αυτός ο λαός με πλησιάζει με το στόμα τους και με τα χείλη με τιμά, η ΚΑΡΔΙΑ τους όμως απέχει μακριά από Μένα, μάταια με σέβονται διδάσκοντας ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΕΣ και ΕΝΤΑΛΜΑΤΑ ΑΝΘΡΩΠΩΝ» (Ματθαίος ΙΕ/15:8-9), γι’ αυτό μας λέγει τι πρέπει να κάνουμε «Μετανοείτε και πιστεύετε στο ευαγγέλιο» (Λουκάς Α/1:15). «Ευαγγέλιο» σημαίνει «καλή αγγελία» και τα ΚΑΛΑ ΝΕΑ είναι ότι «τόσο πολύ αγάπησε ο Θεός τον κόσμο, ώστε έδωκε τον μονογενή Του Υιό, για να μην χαθεί ΠΑΣ ο πιστεύων εις Αυτόν, αλλά να έχει ζωήν αιώνιον» (Ιωάννης Γ/3:16).
Ο ίδιος ο Ιησούς διακήρυξε:
- · «Εγώ είμαι η ΟΔΟΣ, και η ΑΛΗΘΕΙΑ, και η ΖΩΗ, ουδείς έρχεται προς τον Πατέρα, ειμή δι’ Εμού»(Ιωάννης ΙΔ/14:6). Όλοι οι άλλοι δρόμοι (=θρησκείες, δόγματα, φιλοσοφίες, θεωρίες, κλπ) δεν οδηγούν στον ουρανό.
- · «Εγώ είμαι η ΘΥΡΑ, δι’ Εμού εάν κάποιος εισέλθει, θέλει σωθεί» (Ιωάννης Ι΄/10:9). Δεν υπάρχουν «πολλές» πόρτες ή «παραθυράκια» για να μπει κάποιος στον ουρανό, αλλά μόνο μία πόρτα, ο Ιησούς Χριστός ο Ναζωραίος.