ΧΑΟΥΑΡΝΤ ΠΙΤΜΑΝ - Επιθανάτιες εμπειρίες
,
1. ΤΟ ''ΠΑΡΑΞΕΝΟ'' ΑΙΤΗΜΑ ΤΟΥ ΠΙΤΜΑΝ ΣΤΟΝ ΘΕΟ
Ο Χάουαρντ Πίτμαν ήταν ένας εργάτης του ευαγγελίου που για 35 χρόνια υπηρετούσε τον Κύριο. Στις 7 Αυγούστου 1979, κατά την διάρκεια μιας εγχείρησης έσπασε ξαφνικά μια εσωτερική αρτηρία. Καθώς οι γιατροί κατέβαλαν απεγνωσμένες προσπάθειες να σώσουν τη ζωή του, έφυγε από το σώμα του και το πνεύμα του συνοδεύτηκε από άγγελο του Κυρίου στον δεύτερο ουρανό και ύστερα στον τρίτο ουρανό. Όταν έφθασε στο θρόνο του Θεού, του δόθηκε ένα μήνυμα για να μοιραστεί με τον κόσμο και την εκκλησία. Αυτή είναι η ομολογία του Πίτμαν όπως την διηγείται ο ίδιος στη συνέχεια:
Εντελώς απρόσμενα ήρθα αντιμέτωπος με μια σοβαρή και θανατηφόρα ασθένεια. Το βράδυ πριν από το συμβάν πήγα στο κρεβάτι ως συνήθως. Το πρωί, είχα μια ελαφριά ενόχληση και η γυναίκα μου με ρώτησε αν ήθελα να φάω πρωινό. Της απάντησα ότι έπρεπε να βιαστώ για να μην χάσω το ραντεβού μου με κάποιους ανθρώπους που έλπιζα ότι θα υποστήριζαν την υποψηφιότητά μου για σερίφη. Το μυαλό μου δεν θα μπορούσε με τίποτα να σκεφτεί ότι Θεός είχε επίσης ένα ραντεβού για μένα εκείνη την ημέρα.
Επιτρέψτε μου να σας υπενθυμίσω τα λόγια της Βίβλου ότι «είναι αποφασισμένο εις τους ανθρώπους ΑΠΑΞ (μια φορά) να αποθάνουν, μετά δε τούτο είναι κρίσις» (Εβραίους Θ/9:27). Η στιγμή αυτή μάλιστα έρχεται χωρίς προειδοποίηση και έτσι ακριβώς έγινε με μένα. Σε αστραπιαίο χρόνο, η κύρια αρτηρία του κορμού στην κοιλότητα του σώματός μου έσπασε, προκαλώντας μια καταστροφική απώλεια αίματος. Έτσι, τα μεσάνυχτα με μετέφεραν στη εντατική και το πρωί στις 6.00 π.μ. με έβαλαν στο χειρουργείο, όπου οι γιατροί δούλευαν επάνω μου για περίπου επτά ώρες.
Την ώρα που οι γιατροί με χειρουργούσαν, ήρθα στον εαυτό μου και συνειδητοποίησα ότι πέθαινα. Γνωρίζοντας ότι μόνο ο Θεός θα μπορούσε να αλλάξει τον καθορισμένο χρόνο της ζωής μου επάνω στην γη, έκανα μια «παράξενη» προσευχή. Η προσευχή μου ήταν να μου επιτρέψει να εμφανιστώ ενώπιον του θρόνου Του και να Τον παρακαλέσω για παράταση της ζωής μου στη Γη. Σε οποιοδήποτε άλλο χρόνο και τόπο, αυτή η προσευχή θα ήταν ασυνήθιστη, ωστόσο αποδείχθηκε ότι η σκέψη μιας τέτοιας προσευχής είχε ενσταλαχτεί στο μυαλό μου από το άγιο Πνεύμα του Κυρίου και όλα αυτά είχαν σχεδιαστεί από τον ίδιο τον Θεό για να εξυπηρετήσουν τελικά τον σκοπό Του.
Αυτό που συνέβη στη συνέχεια είναι τόσο απίστευτο, που μερικοί άνθρωποι θα δυσκολεύονταν να το πιστέψουν. Να πω απ’ την αρχή ότι γνωρίζω τη διαφορά μεταξύ ονείρων, οραμάτων και πραγματικής εμπειρίας. Επιτρέψτε μου επίσης να επισημάνω ότι αν δεν πιστεύετε στον Σατανά και στους δαίμονες ως πραγματικά όντα, τότε κάνετε κακό στον εαυτό σας και στη βασιλεία του Θεού. Αν δεν πιστεύεις ότι ένας εχθρός είναι πραγματικός δεν μπορείς και να αντισταθείς ή να κάνεις οποιαδήποτε ζημιά στο δικό του σκοτεινό βασίλειο.
Όταν το πνεύμα μου βγήκε απ’ το σώμα μου, υπήρχαν άγγελοι εκεί, οι οποίοι με έφεραν αμέσως στον δεύτερο ουρανό. Δεν υπήρχε λόγος να φύγουμε από το χώρο του νοσοκομείου για να εισέλθουμε στον δεύτερο ουρανό. Μπήκαμε εκεί στην ίδια αίθουσα όπου βρισκόταν το σώμα μου. Ένιωθα να περνάω μέσα από έναν αόρατο τοίχο που από πίσω υπήρχε μια άλλη διάσταση. Είναι ένας τοίχος που η σάρκα δεν μπορεί να περάσει, παρά μόνο το πνεύμα. Για να καταλάβετε τι συμβαίνει, πρέπει πρώτα να καταλάβετε το χωρισμό του πνεύματος από τη σάρκα. Για να μάθουμε πώς αυτό λειτουργεί, πρέπει να γνωρίζουμε πώς είμαστε φτιαγμένοι από τον Θεό εμείς οι ίδιοι.
Η Αγία Γραφή αναφέρει ότι εμείς, τα ανθρώπινα όντα, πλασθήκαμε σύμφωνα με την εικόνα του Θεού. Για να το καταλάβουμε όμως αυτό, θα πρέπει να γνωρίζουμε «τι είναι ο Θεός». Η Βίβλος αναφέρει τρία αμετάβλητα πράγματα για τον Θεό, τα οποία είναι: 1) Ο Θεός είναι ΠΝΕΥΜΑ. 2)Ο Θεός είναι ΑΟΡΑΤΟΣ και 3) Ο Θεός είναι ΑΘΑΝΑΤΟΣ.
Εφόσον δημιουργηθήκαμε σύμφωνα με την εικόνα Του, τότε και εμείς είμαστε πνεύμα, είμαστε αόρατοι και είμαστε αθάνατοι. Επομένως, όταν κοιτάζουμε σ’ έναν καθρέφτη, δεν βλέπουμε τον πραγματικό εαυτό μας, αλλά βλέπουμε μόνο το σώμα, βλέπουμε το πήλινο σκάφος μέσα στο οποίο ζούμε. Ως εκ τούτου, μας δόθηκε ψυχή για να μας διαχωρίζει τον ένα από τον άλλο και να μας κάνει ένα ξεχωριστό άτομο.
Τα ΖΩΑ σε αυτόν τον κόσμο έχουν επίσης ψυχή. Η μόνη διαφορά μεταξύ της ψυχής τους και της δικής μας ψυχής, είναι ότι η ψυχή μας ανήκει στο πνεύμα, ενώ οι δικές τους ψυχές ανήκουν στο σώμα. Όταν το σώμα τους πεθαίνει, τότε και η ψυχή τους χάνεται με αυτό. Όταν όμως το δικό μας σώμα πεθαίνει, η ψυχή μας παραμένει με το πνεύμα.
Όταν το πνεύμα αφαιρέθηκε από το σώμα μου, η ψυχή μου ήρθε μαζί του. Υποθέτω ότι ο απλούστερος τρόπος να προσδιοριστεί η ψυχή, θα ήταν να πούμε ότι είναι η προσωπικότητα κάποιου. Όλο το διάστημα που ήμουν μακριά από το σώμα μου παρέμενα ένα άτομο, δηλαδή διατηρούσα τη δική μου προσωπικότητα και όλες τις ικανότητές μου. Μάλιστα ενισχύθηκαν σημαντικά. Για παράδειγμα στις πνευματικές διαστάσεις δεν επικοινωνούμε με τα στοματά μας και τα αυτιά μα, αλλά μάλλον με το μυαλό μας. Είναι σαν να προβάλλουμε τα λόγια μας σε κύματα και να λαμβάνουμε την απάντηση με τον ίδιο τρόπο. Παρόλο που θα μπορούσα να σκέφτομαι χωρίς να προβάλλω, ανακάλυψα ότι αυτό δεν με ωφελούσε επειδή οι άγγελοι μπορούσαν να διαβάσουν το μυαλό μου.
Καθώς περνούσαμε μέσω αυτού του τοίχου των διαστάσεων στον δεύτερο ουρανό, βρήκα τον εαυτό μου σε έναν εντελώς διαφορετικό κόσμο απ’ οτιδήποτε είχα ποτέ φανταστεί. Αυτός ο κόσμος ήταν ένας τόπος που καταλαμβάνεται από πνευματικά όντα, τεράστια σε αριθμό, όπως η άμμος της παραλίας.
Αυτά τα όντα ήταν δαίμονες ή πεσμένοι άγγελοι και ήταν σε χιλιάδες διαφορετικά σχήματα και μορφές. Ακόμα και εκείνα τα πονηρά πνεύμα που είχαν παρόμοια σχήματα αντιπαραβάλλονταν με διαφορετικούς χρωματισμούς. Πολλοί από τους δαίμονες ήταν σε ανθρώπινα σχήματα ή μορφές, ενώ άλλοι είχαν μορφές παρόμοιες με ζώα, τα οποία είναι γνωστά σε μας σήμερα. Άλλοι δαίμονες βρίσκονταν σε σχήματα και μορφές τόσο νοσηρές που μου δημιουργούσαν ναυτία.
Μην κάνετε λάθος για τους δαίμονες, γιατί είναι πραγματικοί, όσο είσαι εσύ και εγώ. Η Αγία Γραφή μιλάει περισσότερο για τους δαίμονες, τους πονηρούς αγγέλους και λιγότερο για τους αγγέλους του Κυρίου και επισημαίνει μερικές ιδιότητές τους, όπως:
- Είναι ΑΚΑΘΑΡΤΑ πνεύματα: «…Και προσκαλέσας (ο Ιησούς) τους δώδεκα μαθητάς Αυτού, έδωκεν εις αυτούς εξουσίαν κατά πνευμάτων ακαθάρτων, ώστε να εκβάλλουν αυτά και να θεραπεύουν πάσαν ΝΟΣΟΝ και πάσαν ΑΣΘΕΝΕΙΑΝ» (Ματθαίος Ι’/10:1).
- Είναι ΠΟΛΛΑ πνεύματα (λεγεώνα): «…Διότι έλεγε προς αυτόν· Έξελθε από του ανθρώπου το πνεύμα το ακάθαρτον. Και ηρώτησεν αυτόν· Τι είναι το όνομά σου; Και απεκρίθη λέγων· Λεγεών είναι το όνομά μου, διότι ΠΟΛΛΟΙ είμεθα» (Μάρκος Ε/5:8-9).
- Κάνουν ΚΑΤΟΧΗ στον άνθρωπο: «…Και ότε ήλθεν (ο Ιησούς) εις το πέραν εις την χώραν των Γεργεσηνών, απήντησαν Αυτόν δύο δαιμονιζόμενοι εξερχόμενοι εκ των μνημείων, άγριοι καθ' υπερβολήν, ώστε ουδείς δεν μπορούσε να περάσει διά της οδού εκείνης. Και ιδού, (οι δαιμονιζόμενοι) έκραξαν λέγοντες: Τι είναι μεταξύ εμάς και Εσένα, Ιησού, Υιέ του Θεού; ήλθες εδώ προ καιρού να μας βασανίσεις;» (Ματθαίος Η/8:28-29).
- Προκαλούν ΑΡΡΩΣΤΙΕΣ στον άνθρωπο: «…Τότε εφέρθη προς Αυτόν (τον Ιησού) δαιμονιζόμενος τυφλός και κωφός, και εθεράπευσεν αυτόν, ώστε ο τυφλός και κωφός και ελάλει και έβλεπε» (Ματθαίος ΙΒ/12:22).
3. ΣΤΟΝ ΔΕΥΤΕΡΟ ΟΥΡΑΝΟ - Ο ΘΡΟΝΟΣ ΤΟΥ ΣΑΤΑΝΑ
Όταν έφτασα για πρώτη φορά στον δεύτερο ουρανό, ήξερα αμέσως σε ποια κατεύθυνση πρέπει να πάω για να φτάσω στον τρίτο ουρανό που ήταν ο Θεός. Δεν ξέρω πώς αλλά το γνώριζα. Ήξερα επίσης ότι ταξίδευα σε αυτόν τον πνευματικό κόσμο κάτω από την προστασία του Πνεύματος του Κυρίου και ότι οι άγγελοι που με συνόδευαν ήταν επίσης κάτω από την προστασία του Θεού. Μπορεί να σας φαίνεται περίεργο ότι οι άγγελοι χρειάζονταν την προστασία του Κυρίου των δυνάμεων, αλλά θυμηθείτε που βρισκόμαστε, ότι είμαστε στον δεύτερο ουρανό.
Ο δεύτερος ουρανός είναι ο τόπος στον οποίο ο Σατανάς έχει σήμερα το θρόνο του. Δεν είναι ακόμα στην κόλαση, αν και η κόλαση είναι ο τελικός του προορισμός. Όλα τα πνεύματα σε αυτόν τον κόσμο γνώριζαν την παρουσία μας και γνώριζαν την προστασία του Κυρίου που υπήρχε επάνω μας. Για να σας δώσω μια ιδέα, γιατί αυτή η προστασία ήταν απαραίτητη, επιτρέψτε μου να δώσω μια αναφορά της Βίβλου στη δύναμη του Σατανά, που έχει να κάνει με τον δεύτερο ουρανό.
Στο δέκατο κεφάλαιο του βιβλίου του Δανιήλ μας λέει ότι ο Θεός έστειλε έναν από τους αγγέλους Του να δώσει ένα μήνυμα στον Δανιήλ. Για να φτάσει όμως ο άγγελος στον Δανιήλ, έπρεπε να περάσει από τον δεύτερο ουρανό, που ήταν ο θρόνος του Σατανά. Ο Σατανάς λοιπόν έστειλε έναν από τους πρίγκιπές του, ή έναν από τους αρχαγγέλους του για να σταματήσει τον άγγελο του Θεού. Ο άγγελος έπρεπε να πολεμήσει και δεν μπορούσε να περάσει μόνος του, οπότε έπρεπε να καλέσει για ενισχύσεις. Ο Θεός έπρεπε να στείλει έναν από τους αρχαγγέλους Tου, τον Μιχαήλ, για να βοηθήσει τον αγγελιοφόρο, όπως και έγινε, αλλά και πάλι χρειάστηκαν είκοσι μία ημέρες (Δανιήλ Ι΄/10:13).
Καθώς κινούμασταν εκεί, ήμουν πολύ απογοητευμένος που η συνοδεία μου δεν με πήγε προς την κατεύθυνση του τρίτου ουρανού που ήταν ο Θεός. Αντ’ αυτού, κινήσαμε προς την αντίθετη κατεύθυνση. Καθώς μετακινούμασταν από τόπο σε τόπο σε αυτόν τον κόσμο, έμαθα πολλά πράγματα για τους δαίμονες. Κάθε δαιμόνιο μου αποκαλύφθηκε με μια μορφή που έδειχνε την περιοχή εμπειρογνωμοσύνης του, δηλαδή ποιος ήταν ο τομέας που ενεργούσε. Σύντομα ανακάλυψα ότι δεν υπάρχει τομέας σαν «γενικός ιατρός» σε όλο τον κόσμο των δαιμόνων. Οι δαίμονες έχουν μόνο έναν τομέα ειδίκευσης, τον οποίον γνωρίζουν και τον κάνουν πολύ καλά.
Επίσης υπάρχει ένας καταμερισμός της εξουσίας σαν μια στρατιωτική δομημένη αλυσίδα με τάξη και ιεραρχία. Ορισμένοι δαίμονες φέρουν τον τίτλο του πρίγκιπα, ο οποίος είναι πάντα υπεύθυνος για ένα πριγκιπάτο. Ένα πριγκιπάτο είναι μια επικράτεια, μια περιοχή, ένας τόπος ή μια ομάδα, που μπορεί να κυμαίνεται σε με-γεθος από ένα έθνος, μέχρι ένα πρόσωπο. Ο πρίγκιπας που εμπόδισε τον άγγελο του Θεού να φέρει το μήνυμα στον Δανιήλ, είχε ως επικράτεια της εξουσίας του την Περσία. Αυτό είπε ο άγγελος στον Δανιήλ: «Πλην ο άρχων της βασιλείας της Περσίας ανθίστατο εις εμέ εικοσιμίαν ημέραν· αλλ' ιδού, ο Μιχαήλ, ένας των πρώτων αρχόντων, ήλθε διά να με βοηθήσει» (Δανιήλ Ι΄/10:13). Κανένας θνητός άρχοντας δεν μπορεί να σταματήσει τον άγγελο του Θεού. Εδώ ο «άρχων της Περσίας» ήταν ο πρίγκιπας δαίμονας που είχε ως επικράτεια της εξουσίας του την τότε Περσία
Όταν ο Σατανάς εκχωρεί στον πρίγκιπα ένα καθήκον, ο πρίγκιπας λαμβάνει την εξουσία να ενεργεί στο όνομα του Σατανά και να χρησιμοποιεί όποια μέσα είναι απαραίτητα ή διαθέσιμα σε αυτόν για να ολοκληρώσει την αποστολή του. Μου αποκαλύφθηκε ότι υπήρχαν τέσσερις τάξεις (τύποι) δαιμόνων:
1η ΤΑΞΗ: Στην κορυφή της αλυσίδας υπήρχαν δαίμονες που αποτελούσαν την αφρόκρεμα του Σατανά. Ταξίδευαν πάντα σε ομάδες και ποτέ μόνοι. Οπουδήποτε και αν πήγαν, όλοι οι άλλοι δαίμονες έκαναν στην άκρη για να περάσουν. Έμοιαζαν με ανθρώπους, με την εξαίρεση ότι ήταν γίγαντες. Ήταν περίπου οκτώ πόδια ψηλοί, με τραχιά χαρακτηριστικά και όμορφη κατασκευή κάπως σαν γίγαντες αθλητές. Έμοιαζαν επίσης να φορούν χάλκινες πανοπλίες σαν χάλκινοι στρατιώτες. Όλοι οι άλλοι δαίμονες ήταν κάτω από την δική τους εξουσία.
2η ΤΑΞΗ: Ο δεύτερος πιο ισχυρός τύπος δαιμόνων μου αποκαλύφθηκε επίσης σε ανθρώπινη μορφή, με τη διαφορά πως αυτοί έμοιαζαν με τους απλούς ανθρώπους. Ο επικεφαλής αυτής της ομάδας ήταν ο δαίμονας της απληστίας και περιείχε μέσα στην ίδια ομάδα δαίμονες μίσους, σφοδρής επιθυμίας, σύγκρουσης και μερικούς άλλους.
3η ΤΑΞΗ: Ο τρίτος πιο ισχυρός τύπος μου αποκαλύφθηκε σε μικτά σχήματα και μορφές. Κάποιοι είχαν ανθρώπινη μορφή, ενώ άλλοι είχαν μορφές μισού ανθρώπου και μισού ζώου. Αυτοί οι δαίμονες είχαν δεξιότητες στη μαγεία και άλλες συναφείς περιοχές. Επίσης ανάμεσα σε αυτή την ομάδα ήταν οι δαίμονες του φόβου και της αυτοκαταστροφής, καθώς και οι δαίμονες που είναι εξειδικευμένοι στο να μιμούνται νεκρά ανθρώπινα πνεύματα και να φανερώνονται στον φυσικό κόσμο ως φαντάσματα.
4η ΤΑΞΗ: Όλοι οι δαίμονες της τέταρτης τάξης, μού αποκαλύφθηκαν σε άλλες μορφές, εκτός της ανθρώπινης μορφής. Ορισμένοι έμοιαζαν με τα γνωστά ζώα του κόσμου μας, ενώ άλλοι είχαν άγνωστες μορφές. Σε αυτή την ομάδα ήταν οι δαίμονες της δολοφονίας, της βίας, του σαδισμού και άλλων κακών που σχετίζονται με τη σφαγή.
Καθώς προχωρούσαμε ακόμα πιο κάτω στη σειρά της αλυσίδας, είδα δαίμονες σε τρομερές και νοσηρές μορφές. Κάποιοι ήταν τόσο αποκρουστικοί που και μόνο η εμφάνισή τους, μού προκάλεσε ναυτία. Ήταν τόσο περιφρονημένοι από τους υπόλοιπους συντρόφους τους, που κρύβονταν ακόμη κι απ’ τον εαυτό τους.
Κάποια στιγμή άρχισα να βιώνω ένα φοβερό συναίσθημα. Ήταν ένα συντριπτικό, καταπιεστικό και νοσηρό συναίσθημα. Ήταν η στιγμή που έμαθα ότι ο φύλακας άγγελος μπορούσε να διαβάσει το μυαλό μου, επειδή μου είπε: «Αυτό το συναίσθημα προκαλείται από το γεγονός ότι δεν υπάρχει αγάπη σε αυτόν τον κόσμο». Ο άγγελος μου έλεγε ότι σε αυτόν τον δεύτερο ουρανό δεν υπάρχει ούτε μια σταγόνα αγάπης. Μπορείτε να φανταστείτε όλους αυτούς τους δαίμονες που υπηρετούν έναν κύριο που δεν τον αγαπούν και έναν κύριο που κυβερνάει όντα, που ο ίδιος δεν αγαπάει; Κι αυτό υφίσταται για μια αιωνιότητα.
Άρχισα να σκεφτόμουν τι θα ήταν ο φυσικός μας κόσμος, που ονομάζεται πρώτος ουρανός, χωρίς αγάπη. Μπορείτε να φανταστείτε το σπίτι σας ή την κοινότητά σας εάν απουσίαζε τελείως η αγάπη; Εάν ο Θεός δεν είχε εισαγάγει την αγάπη Του στον κόσμο μας, τότε θα ζούσαμε σε μια ατμόσφαιρα σαν του δεύτερου ουρανού. Με τον Θεό που μας δίνει την αγάπη Του, είμαστε σε θέση να επιστρέψουμε εκείνη την αγάπη σε Εκείνον και να αγαπάμε ο ένας τον άλλον, γιατί «ο Θεός είναι αγάπη» (Α’ Ιωάννου Δ/4:8,16) .
4. ΠΩΣ ΤΑ ΠΟΝΗΡΑ ΠΝΕΥΜΑΤΑ ΕΡΓΑΖΟΝΤΑΙ ΣΤΗ ΓΗ!
Όταν ταξιδεύαμε, ταξιδεύαμε κυρίως με αυτό που αποκαλώ ''ταχύτητα σκέψης''. Όταν ταξιδεύαμε στην ταχύτητα της σκέψης, δεν υπήρχε αίσθηση κίνησης. Ο άγγελος θα έλεγε που πηγαίναμε και ήμασταν εκεί. Υπήρχαν άλλες φορές όταν δεν ταξίδευα με αυτό τον τρόπο, όπου είχα την αίσθηση της κίνησης καθώς ταξιδεύαμε. Μία από εκείνες τις στιγμές που βίωσα κίνηση ήταν όταν με έφεραν πίσω στον φυσικό κόσμο, που ζούμε εμείς οι άνθρωποι (πρώτος ουρανός) και μου επέτρεψαν να δω τους δαίμονες που δούλευαν εδώ στη Γη. Κινούμασταν κάπως σαν να επιπλέουμε σε ένα σύννεφο.
(α) ΠΝΕΥΜΑ ΛΑΓΝΕΙΑΣ: Η συνοδεία μου με πληροφόρησε ότι ήθελε να δω έναν δαίμονα στη διαδικασία της πραγματικής κατοχής ενός ανθρώπου. Σε αυτό το σημείο οι άγγελοι με συνόδευσαν πίσω από το τοίχο των διαστάσεων που χωρίζει τον δεύτερο ουρανό από τον φυσικό κόσμο. Όταν επιστρέψαμε σε αυτόν τον κόσμο, ήμασταν στο ίδιο νοσοκομείο που ήταν το σώμα μου, αλλά τώρα ήμασταν σε διαφορετικό δωμάτιο. Το δωμάτιο φαινόταν να είναι ένα απ’ τα σαλόνια των υπαλλήλων του νοσοκομείου. Είδα τραπέζια, καρέκλες, πιάτα με φαγητό και στο δωμάτιο ήταν ένας νεαρός άνδρας και μια νεαρή κοπέλα που έβλεπαν ο ένας τον άλλον, ενώ γελούσαν και μιλούσαν.
Ήταν προφανές ότι δεν μπορούσαν να δουν τους αγγέλους ή εμένα, όμως ήμουν τόσο κοντά τους που θα μπορούσα να τους αγγίξω. Μπορούσα να ακούω κάθε λέξη που έλεγαν. Εκείνοι νόμιζαν ότι ήταν μόνοι τους καθώς γελούσαν και μιλούσαν, αγνοούσαν όμως ένα πλάσμα που στέκονταν ανάμεσά τους. Ήταν ένας δαίμονας τόσο φρικτός στην εμφάνιση του σχήματός του, που αναγνώρισα αμέσως ότι ήταν από την κατώτερη ομάδα. Ήταν ένα απαίσιο πράγμα που μου θύμιζε έναν υπερβολικά γεμάτο γλοιώδη πράσινο βάτραχο. Ανέβαινε σιγά-σιγά προς το πρόσωπο του ανθρώπου και ξαφνικά, σαν καπνός, εξαφανίστηκε μέσα στο πρόσωπο, σαν να περνούσε τους πόρους του δέρματός του.
Όταν ο δαίμονας είχε εισέλθει στον άνθρωπο, οι άγγελοι είπαν ''έγινε'', δηλαδή έγινε η κατοχή αυτού του ανθρώπου από έναν δαίμονα λαγνείας. Ο άγγελος κατόπιν συνέχισε να μου λέει ότι ''ο δαίμονας έκανε τον εαυτό του επιθυμητό και ελκυστικό για τον άνθρωπο''. Μου επεσήμανε έπειτα ότι η ανθρωπότητα έχει μια κυρίαρχη θέληση, πέρα από την οποία οι δαίμονες δεν μπορούν να παρέμβουν. Ούτε οι άγγελοι μπορούν να παραβιάσουν αυτή την βούληση και ούτε ο ίδιος ο Θεός. Είμαστε φτιαγμένοι κατά την εικόνα του Θεού και ως εκ τούτου, μας δόθηκε (όπως ο Θεός) μια κυρίαρχη βούληση, το δικαίωμα δηλαδή να επιλέγουμε το πεπρωμένο μας, το πώς θα διαμορφωθεί το μέλλον μας.
(β) ΕΙΔΙΚΗ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΣΕ ΠΑΙΔΙΑ: Στο σημείο αυτό είναι σημαντικό να πούμε ότι στους δαίμονες δεν επιτρέπεται να εισέρχονται σε μικρά παιδιά, εκτός από ορισμένες ιδιαίτερες περιπτώσεις. Σύμφωνα με όσα μου είπαν οι άγγελοι, πάνω από το 90% όλων των περιπτώσεων δαιμονικής δραστηριότητας στα ανθρώπινα όντα, περιορίζεται σε ανθρώπους που βρίσκονται σε ηλικία υπευθυνότητας και μπορούν να αντισταθούν στις εισηγήσεις των πνευμάτων.
(γ) ΔΙΑΚΟΝΙΑ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗΣ: Ο άγγελος, κατά τη διάρκεια αυτής της εμπειρίας, μού επεσήμανε ότι σε όλα τα παιδιά του Θεού έχει δοθεί εξουσία να εκδιώκουν τους δαίμονες. Ωστόσο αυτή η εξουσία βασίζεται στην πίστη του χριστιανού και λειτουργεί μόνο όταν γνωρίζει χωρίς αμφιβολία το έργο που έχει κάνει ο Ιησούς επάνω στον Γολγοθά που απογύμνωσε τις σατανικές δυνάμεις.
Υπάρχουν μάλιστα ορισμένοι χριστιανοί που έχουν λάβει μια ιδιαίτερη χάρη σε αυτόν τον τομέα. Είναι αυτοί που έχουν καλεστεί από το άγιο Πνεύμα του Θεού σε διακονία απελευθέρωσης, όπου αυτό περιλαμβάνει και το χάρισμα της διάκρισης των πνευμάτων. Ένας άνθρωπος του Θεού λοιπόν μπορεί να εκβάλει δαίμονες από έναν μη σωσμένο άνθρωπο, αλλά αν αυτό το άτομο στην συνέχεια δεν συμμορφώνεται με το θέλημα του Κυρίου, υπάρχει η πιθανότητα οι δαίμονες να επιστρέψουν επτά φορές πιο ισχυρότεροι (βλ. Ματθαίος ΙΒ/12:43-45).
Υπάρχει ένα χρονικό διάστημα που ο Κύριος έχει επιτρέψει στον Σατανά να εργάζεται, το οποίο δεν έχει τελειώσει. Γι’ αυτό δεν μπορούμε να διατάξουμε τους δαίμονες να πάνε στην άβυσσο, μόνο ο Θεός μπορεί. Αυτός είναι ο λόγος που πρέπει να δοθεί έμφαση στη μαθητεία σε κάποιον που έλαβε απελευθέρωση, στο να μείνει σταθερά στον Κύριο, ώστε να μην δώσει δικαίωμα στους δαίμονες να επιστρέψουν πάλι. Η Αγία Γραφή τονίζει επίσης ότι του Σατανά του επιτρέπεται να εργάζεται μέσα σε συγκεκριμένα πλαίσια και οποιαδήποτε στιγμή θέλει να τα ξεπεράσει, πρέπει να λάβει πρώτα άδεια, όπως συνέβη στην περίπτωση του Ιώβ.
Στην περίπτωση όμως που αναφέρεται στη Γένεση ς΄/6:1-3 δεν χορηγήθηκε άδεια. Ακριβώς επειδή κάποια μερίδα αγγέλων παραβίασαν τους περιορισμούς που τους έθεσε ο Κύριος μας, φυλάσσονται στα τάρταρα με αλυσίδες σκότους. Όσον αφορά τον Διάβολο και τους δαίμονες του, η τιμωρία τους είναι προγραμματισμένη για το τέλος του χρόνου και καταγράφεται στην Αποκάλυψη Κ/20:1-3. Όπως γνωρίζετε καλά, η λίμνη της φωτιάς δημιουργήθηκε για τον Διάβολο και τους αγγέλους του, ως η αιώνια μοίρα τους. Η λίμνη της φωτιάς δεν δημιουργήθηκε για τον άνθρωπο, αλλά επειδή ο άνθρωπος επιλέγει να ακολουθήσει τον Διάβολο, η μερίδα της κληρονομίας του είναι πλέον κοινή με τον αφέντη του που υπηρετεί.
Η ίδια αρχή ισχύει για τα παιδιά. Οι δαίμονες που εργάζονται σε παιδιά κάτω από την ηλικία που είναι σε θέση να δώσουν λόγο για τις πράξεις τους, επιτρέπεται να το κάνουν μόνο αφού λάβουν αυτή την ειδική άδεια. Δεν μου φάνηκε σαφές τι είδους περιστάσεις πρέπει να υπάρχουν για να δώσει ο Θεός άδεια, το μόνο που κατάλαβα είναι ότι κάποιες πόρτες ανοίγονται μέσω των γονιών, όπου έχουμε μεταβίβαση κληρονομικών δαιμονίων από γενιά σε γενιά. Ωστόσο σε κάποιες περιπτώσεις χορηγείται η άδεια. Στην πλειοψηφία του χρόνου που ο Σατανάς εργάζεται, στερείται αυτής της ειδικής άδειας.
(δ) ΔΑΙΜΟΝΙΚΗ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΑ ΣΤΗΝ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΤΗΤΑ ΜΑΣ: Στις τελευταίες αυτές ημέρες όμως θα δούμε μια σημαντική αύξηση της δαιμονικής δραστηριότητας, όχι μόνο στους ενήλικες αλλά και στα παιδιά. Γι’ αυτή την αύξηση μας προειδοποίησε ο Κύριος στην επιστολή Β’ Τιμόθεου Γ/3:1-2 και γι’ αυτό καλούμαστε να είμαστε άγρυπνοι. Η συνοδεία των αγγέλων μου είπε ότι ήθελαν να δούμε μια ακόμα δαιμονική δραστηριότητα και έξω από το κτίριο του νοσοκομείου.
Περάσαμε αμέσως μέσα από τα τούβλα του τοίχου του νοσοκομείου στους δρόμους της πόλης. Ήμουν έκπληκτος καθώς παρακολουθούσα όλη την δαιμονική δραστηριότητα πάνω σε ανθρώπους στον φυσικό κόσμο. Τρέχοντας στις δουλειές και στις καθημερινές τους επιδιώξεις, αγνοούσαν εντελώς ότι γινόντουσαν θύματα επιθέσεων από πνευματικά όντα. Μπορεί σε πολλούς αυτή η πάλη να φαίνεται άνιση, λόγω του ότι τα πονηρά πνεύματα είναι σε θέση να δουν και να ακούσουν όλα όσα σκεφτόμαστε, λέμε και κάνουμε, ενώ εμείς δεν είμαστε σε θέση να αντιληφθούμε με ακρίβεια τις δραστηριότητές τους.
(ε) ΤΑ 3 ΟΠΛΑ ΑΜΥΝΑΣ ΤΟΥ ΠΙΣΤΟΥ: Όσο εμπιστεύεσαι τον Κύριο, δεν έχεις να φοβάσαι απολύτως τίποτα, διότι δεν είμαστε ανυπεράσπιστοι. Ο Κύριος για την προστασία μας από τις δαιμονικές επιθέσεις, μας έχει δώσει πολλά όπλα και πολλούς τρόπους και θα αναφερθούν τρία όπλα αμέσως παρακάτω:
Η ΒΟΥΛΗΣΗ (1ο όπλο): Το πρώτο όπλο, ως προστασία μας, είναι η ίδια μας η βούληση την οποία βούληση κανένα πνεύμα δεν μπορεί να παραβιάσει, χωρίς την δική μας άδεια (θυμηθείτε ότι είμαιστε πλασμένοι κατά την εικόνα του Θεού). Ακριβώς γι’ αυτό τον λόγο οι δαίμονες έχουν αναπτύξει μεγάλες δεξιότητες στην εξαπάτηση. Η βασική τους επιδίωξη είναι να κάνουν κάτι κακό να φαίνεται ως επιθυμητό, όμορφο, όσο το δυνατόν πιο ακίνδυνο, έτσι ώστε το άτομο που μπαίνει στον πειρασμό να χαλαρώσει την άμυνα του και να υποκύψει. Προσέξτε, γιατί αν συμβεί αυτό, το μόνο μέλημα των δαιμόνων ύστερα είναι να διατηρούν τον άνθρωπο στην πτωτική του κατάσταση, για το οποίο απαιτείτε λιγότερη κατανάλωση δύναμης.
Ο ΦΥΛΑΚΑΣ ΑΓΓΕΛΟΣ (2ο όπλο): Ένας δεύτερος τρόπος άμυνας είναι ο φύλακας άγγελος. Ο άγγελος φύλακας δεν έχει ανατεθεί σε ολόκληρη την ανθρωπότητα, αλλά μόνο σε εκείνους που σώζονται και ανήκουν στον Θεό (Ψαλμός ΛΔ/34:7). Θυμηθείτε, όπως και οι δαίμονες, ο άγγελος φύλακας δεν μπορεί να παραβιάσει τη βούληση οποιουδήποτε ανθρώπου και αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο το μεγαλύτερο μέρος της δραστηριότητάς του ενεργείτε σε περιοχές που ο πιστός αδυνατεί να ελέγξει.
Η ΠΑΝΟΠΛΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ (3ο όπλο): Τρίτο και μεγαλύτερο όπλο του πιστού είναι η πανοπλία του Θεού και ιδιαίτερα ο Λόγος του Θεού (Εφεσίους ς΄/6:11-18). Στην περιγραφή των όπλων που χρησιμοποιούνται στον πνευματικό μας πόλεμο, ο Παύλος επιμένει στον Λόγο του Θεού ως το μόνο επιθετικό όπλο απέναντι στον εχθρό. Αν και σε αριθμό αυτά τα όντα μας ξεπερνούν κατά πολύ (χιλιάδες ανά άτομο), ο άνθρωπος του Θεού είναι επαρκώς εξοπλισμένος για μάχη.
Σαν συμπέρασμα βλέπουμε ότι εξαιτίας του τριπλού όπλου (κυριαρχική βούληση, φύλακας άγγελος και Λόγος του Θεού), ο πιστός άνθρωπος έχει ανώτερη άμυνα και είναι πολύ πιο ισχυρός στη μάχη για την ψυχή του από τους δαίμονες. Άλλωστε ο αρχηγός μας, δάσκαλος, θεραπευτής και υποστηρικτής, ο Κύριος Ιησούς δια του Πνεύματός Του είναι πάντοτε μαζί μας και δεν θα μας αφήσει ποτέ, ούτε θα μας εγκαταλείψει (Εβραίους ΙΓ/13:5).
Για λεπτομέρειες στο πως εργάζονται τα δαιμόνια μέσα στον άνθρωπο, σας συστήνουμε το βιβλίο «ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΑΠΟ ΔΑΙΜΟΝΙΚΑ ΠΝΕΥΜΑΤΑ» (εκδόσεις «ΦΙΛΑΔΕΛΦΟΣ»).
5. ΣΤΟΝ ΤΡΙΤΟ ΟΥΡΑΝΟ - Ο ΘΡΟΝΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ
Όταν οι άγγελοι αποφάσισαν ότι είχα δει αρκετά από τον τρόπο που οι δαίμονες εργάζονται στον φυσικό κόσμο, με πήγαν πίσω στον δεύτερο ουρανό, περνώντας με μέσα από τον διαχωριστικό τοίχο των διαστάσεων. Μόλις επέστρεψα στον δεύτερο ουρανό, η συνοδεία μου με οδήγησε προς την κατεύθυνση του τρίτου ουρανού για το οποίο ήμουν πολύ χαρούμενος. Ακόμη και μετά απ’ όσα είχα δει, η παράταση της φυσικής μου ζωής στην γη, εξακολουθούσε να είναι το κύριο μέλημά μου.
Ξαφνικά ήρθαμε σε ένα όμορφο μέρος, που έμοιαζε με σήραγγα, ή κοιλάδα, ή με κάποιο είδος αυτοκινητόδρομου και ήταν ο δρόμος προς την ουράνια πόλη. Είχε ένα πολύ λαμπρό φως και περιβαλλόταν από μια αόρατη ασπίδα, που γνώριζα ότι ήταν η προστασία του Πνεύματος του Θεού. Φτάνοντας στην σήραγγα, είδα να πορεύονται μέσα σε αυτήν ανθρώπινα όντα. Τότε οι άγγελοι μου είπαν: «Είναι άγιοι που πηγαίνουν σπίτι. Πνεύματα χριστιανών που πρόσφατα είχαν πεθάνει στη γη και επιστρέφουν σπίτι». Τότε κατάλαβα ότι αυτό ήταν το πέρασμα από τη γη στον τρίτο ουρανό. Κάθε ένας από αυτούς τους αγίους συνοδευόταν από τουλάχιστον έναν φύλακα άγγελο, ενώ άλλοι είχαν μια ολόκληρη ντουζίνα αγγέλων μαζί τους. Αναρωτήθηκα γιατί κάποιοι άγιοι συνοδεύονταν από έναν μόνο άγγελο, ενώ άλλοι είχαν πολλούς αγγέλους.
Διαπίστωσα επίσης ότι η είσοδος στην σήραγγα επιτρεπόταν μόνο σε εξουσιοδοτημένα πνεύματα. Δεν υπήρχε κανένας δαίμονας εκεί. Όταν η αγγελική συνοδεία μου τελείωσε να μου εξηγεί για το ταξίδι των αγίων προς το σπίτι, κίνησα κι εγώ για τη σήραγγα. Ο άγγελος όμως με σταμάτησε και μου είπε ότι έπρεπε να ταξιδέψουμε δίπλα στο τούνελ και όχι μέσα σε αυτό. Ταξίδευα επομένως πα-ράλληλα, αλλά έξω από τη σήραγγα, όπου ήταν οι άγιοι.
Καθώς ταξιδεύαμε παράλληλα με τη σήραγγα, δεν κινούμασταν στην ''ταχύτητα σκέψης'', αλλά σαν να κυλούσαμε επάνω σ’ ένα σύννεφο. Καθώς κινούμασταν μπορούσα να δω τους αγίους μέσα στην σήραγγα. Είχαν τη μορφή και το σχήμα των ανθρώπων, όμως δεν μπορούσα να εντοπίσω καμία φυλή, ή ηλικία ή φύλο. Συνειδητοποίησα επίσης ότι οι άγιοι που έβλεπα δεν είχαν λάβει το δοξασμένο τους σώμα, γιατί πρέπει να περιμένουν μέχρι την πρώτη ανάσταση.
Στην αρχή ήμουν απογοητευμένος που δεν μου επιτρεπόταν να ταξιδεύω στη σήραγγα με τους αγίους, αλλά η απογοήτευση μετριάστηκε όταν μου είπαν ότι πήγαινα στον ίδιο τόπο με εκείνους. Καθώς ταξιδεύαμε, παρατήρησα γύρω μου ότι οι δαίμονες άρχισαν να πέφτουν προς τα πίσω. Οι πύλες ήρθαν στο προσκήνιο και όσο πιο κοντά φτάναμε σε αυτές, τόσο πιο πίσω έμεναν οι δαίμονες. Όταν φτάσαμε απ’ έξω δεν υπήρχαν δαίμονες. Αντί να μου επιτραπεί να εισέλθω, ο άγγελος μου έδωσε εντολή να μείνω εκεί και να παρακολουθώ καθώς οι άγιοι έμπαιναν στον ουρανό. Παρατήρησα ότι δεν επιτρεπόταν σε δύο να εισέλθουν ταυτόχρονα, αλλά σε έναν κάθε φορά.
Καθώς γίνονταν δεκτοί οι άγιοι (ήταν περίπου γύρω στους 50) πληροφορήθηκα ότι ταυτόχρονα με εκείνους, είχαν πεθάνει και άλλοι 1.950 άνθρωποι, οι οποίοι όμως δεν ήταν εκεί. Από τους 2.000 μόνο οι 50 έφτασαν στον ουρανό. Αυτό δείχνει ότι μόνο το 2,5 τοις εκατό πηγαίνει στον ουρανό, ενώ το 97,5 τοις εκατό δεν πηγαίνει. Είναι άραγε αυτό μια αντικειμενική εικόνα ολόκληρου του κόσμου σήμερα; Εάν ναι, αυτό σημαίνει ότι το 97,5 % του πληθυσμού της γης, δεν είναι έτοιμο να συναντήσει τον Θεό.
Αυτή η θλιβερή στατιστική δεν είναι άσχετη με την εποχή της εκκλησίας της Λαοδίκειας, στην οποία ζούμε σήμερα και η οποία συνυπάρχει με την εκκλησία της Φιλαδέλφειας (την εκκλησία της αρπαγής). Βρισκόμαστε στην εποχή που η μεγάλη πλειοψηφία των εκκλησιαστικών ηγετών είναι ειδικοί στην ρητορική, αλλά είναι πνευματικά ανειδίκευτοι στην αγάπη από καρδιάς.
Εάν διαβάσετε προσεκτικά το ΙΓ/13ο κεφάλαιο του Ματθαίου που μιλάει για την παραβολή του σπορέα, θα παρατηρήσετε ότι τρεις στους τέσσερις ανθρώπους που άκουσαν το ευαγγέλιο το απέρριψαν. Αυτό είναι το 75 τοις εκατό. Μιλώ για τρεις από τους τέσσερις ανθρώπους που ενοχλούνταν όταν άκουσαν το ευαγγέλιο, γι’ αυτό και το απέρριψαν.
Το λυπηρό είναι ότι η συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων που απέρριψαν το ευαγγέλιο (μέσα στους οποίους περικλείονται και άνθρωποι που ονομάζουν εαυτούς πιστούς), δεν έχουν επίγνωση ότι το έχουν απορρίψει. Έχουν αγοράσει ένα ευαγγέλιο ψεύτικο, αυτό που το έχει παραποιήσει ο Σατανάς και έχουν εξαπατηθεί, πι-στεύοντας ότι βρίσκονται στην αλήθεια.
Τώρα καταλαβαίνω την αποστροφή του Κυρίου με την εκκλησία τύπου Λαοδικείας. Τώρα καταλαβαίνω επίσης και τα λόγια του Ιησού, με τα οποία περιγράφει ανθρώπους που θα σταθούν ενώπιον του θρόνου στην κρίση και θα πουν: «…Πολλοί θέλουν ειπεί προς εμέ κατά την ημέρα εκείνη, Κύριε, Κύριε, δεν προεφητεύσαμεν εις το όνομα Σου, και εις το όνομα Σου εξεβάλομεν δαιμόνια, εις το όνομα Σου εκάμομεν θαύματα πολλά; Και τότε θέλω ομολογήσει προς αυτούς ότι ποτέ δεν σας εγνώρισα· φεύγετε απ' Εμού οι εργαζόμενοι την ανομίαν» (Ματθαίο Ζ/7:22-23).
6. ΞΥΠΝΗΜΑ ΣΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ
Η συνοδεία μου (καθώς κοιτούσα την είσοδο των αγίων), μού είπε να σταθώ στη μία πλευρά των πυλών και να παρουσιάσω το αίτημά μου. Ο άγγελος με διαβεβαίωσε ότι ο Θεός θα ακούσει και θα απαντήσει στο αίτημά μου. Καθώς λοιπόν βρισκόμουν ενώπιον των πυλών, η αίσθηση της χαράς, της ευτυχίας και της ευχαρίστησης που υπήρχε στην ατμόσφαιρα του ουρανού γινόταν όλο και πιο έντονη. Στην σκέψη όμως ότι θα παρουσιαζόμουν μπροστά στον Θεό, τον Κύριο του ουρανού και της γης, είχα ένα συναίσθημα φόβου και δέους. Στο μυαλό μου απεικόνιζα τον Θεό ως πολυάσχολο, ο οποίος θα ενοχλούνταν μαζί μου, γιατί θα Τον απομάκρυνα από σημαντικά πράγματα, που θα είχε να κάνει.
Στη συνέχεια βρήκα δύναμη στην πεποίθησή μου, σκεπτόμενος ότι είχα υπηρετήσει πιστά τον Θεό μου για πολλά χρόνια και το αίτημα μου θα ήταν γρήγορο. Με τόλμη έφτασα στο θρόνο και ξεκίνησα υπενθυμίζοντας στον Κύριο τι μεγάλη ζωή αγάπης, λατρείας και θυσίας έζησα που για Εκείνον. Του είπα για όλα τα έργα που είχα κάνει, ότι τώρα ήμουν σε μπελάδες και μόνο Εκείνος θα μπορούσε να με βοηθήσει, παρέχοντάς μου παράταση της σωματικής μου ζωής (όπως είχε κάνει και με τον Εζεκία).
Ο Κύριος, όσο μιλούσα ήταν εντελώς σιωπηλός. Όταν ολοκλήρωσα το αίτημά μου, άκουσα την πραγματική, ακουστική φωνή Του, η οποία δεν ήταν σαν μια ''γλυκιά φωνή'', που είχα ακούσει άλλες φορές (και πολλές φορές) και που νόμιζα ότι ήταν του Κυρίου, αλλά τελικά άνηκε στον Σατανά, που την χρησιμοποιούσε για να με εξαπατήσει. Εάν συγκεντρώνατε το θόρυβο όλων των καταιγίδων, των ηφαιστείων, των ανεμοστρόβιλων και των τυφώνων δεν θα μπορούσαν να συγκριθούν σε καμία περίπτωση με αυτό που άκουσα. Ο τόνος του θυμού Του με χτύπησε στο πρόσωπό μου, καθώς ο Κύριος συνέχισε να μου λέει τι είδους ζωή εγώ έζησα πραγματικά, αλλά και για άλλους ανθρώπους που ζούσαν με παρόμοιο τρόπο.
Υπογράμμισε ότι η πίστη μου ήταν νεκρή, ότι τα έργα μου δεν ήταν αποδεκτά και ότι εργαζόμουν ήταν μάταιο. Μου είπε, πως μπορούσα να ζω μια ζωή μπροστά Του, που ήταν βδέλυγμα και στη συνέχεια να τολμώ να την ονομάσω ζωή λατρείας; Επιπλέον είπε πως, όσοι το κάνουν αυτό, κινδυνεύουν να βιώσουν την αιώνια οργή Του. Μου είπε ότι αυτή δεν ήταν η ΑΙΩΝΙΑ οργή Του, αλλά ήταν ΠΡΟΣΩΡΙΝΗ οργή Του. Υπάρχουν όμως μερικοί που θα βιώσουν την αιώνια οργή Του. Σκέφτηκα ότι, όσο τρομερή και επώδυνη κι εάν ήταν η προσωρινή οργή Του, δεν ήταν τίποτα σε σύγκριση με τον πόνο που θα νιώσει ο χαμένος όταν έρθει αντιμέτωπος με την αιώνια οργή Του.
Καθώς απαριθμούσε τα λάθη μου, δεν μπορούσα να πιστέψω ότι μιλούσε για μένα με αυτόν τον τρόπο. Ήμουν σίγουρος ότι με είχε μπερδέψει με κάποιον άλλον. Τον υπηρετούσα για χρόνια και νόμιζα ότι είχα ζήσει μια ζωή ευάρεστη σε Αυτόν. Όλα αυτά τα χρόνια νόμιζα ότι έκανα αυτά τα έργα για τον Θεό. Τώρα μου έλεγε ότι τα έκανα για τον εαυτό μου. Ακόμη και το κήρυγμα για τη σωτηρία χάρη του Ιησού Χριστού, το έκανα μόνο για τον εαυτό μου. Στην ουσία, η πρώτη μου αγάπη και τα πρώτα έργα ήταν για μένα. Αφού οι ανάγκες μου ικανοποιούνταν θα ξεκινούσα να κάνω το έργο του Κυρίου κι αυτό για να απαλύνω τη συνείδησή μου. Οι προτεραιότητές μου ήταν απαράδεκτες.
Είχα καταλήξει να γίνω ο δικός μου ψεύτικος θεός. Το καθιστά σαφές στις Γραφές ότι είναι ένας ζηλότυπος Θεός και δεν θέλει άλλους θεούς, είτε από πέτρα, είτε από σάρκα και αίμα, είτε απ’ οτιδήποτε άλλο. Ο Θεός μου είπε ότι δεν δεχόταν αυτό το είδος λατρείας τις ημέρες των Φαρισαίων και σίγουρα δεν θα το δεχόταν και στην εποχή της εκκλησίας της Λαοδίκειας. Φυσικά ο Διάβολος ήταν ικανοποιημένος, διότι καθώς παρέμενα σε αυτή την κατάσταση δεν χρησίμευα τίποτα στον Κύριο και στη βασιλεία Του. Η συνείδησή μου είχε κοιμηθεί, αν και το μυαλό μου δούλευε μια χαρά. Για να είναι αποδεκτά τα έργα μας, πρέπει να δουλέψουμε σύμφωνα με την εντολή Του, όπου δηλώνει εμφατικά: «Αλλά ζητείτε πρώτον την βασιλείαν του Θεού και την δικαιοσύνην αυτού, και ταύτα πάντα θέλουν σας προστεθεί» (Ματθαίος ς΄/6:33).
Ο Κύριος Ιησούς, γιατί Αυτόν έβλεπα (τον Θεό κανείς δεν μπορεί να δει, παρά μόνο μέσω του Ιησού), μου μίλησε για τα σωστά κίνητρα και μου θύμισε τα δικά Του λόγια, όταν ήταν εδώ στη Γη και που αναφέρονται στο Ματθαίος Ις΄/16:24-26 και στο Λουκάς ΙΔ/14:26-33.
Στον Ματθαίο, κεφ.16, λέει: «Τότε ο Ιησούς είπε προς τους μαθητάς αυτού· Εάν κάποιος θέλει να έλθει οπίσω μου, ας απαρνηθεί τον εαυτόν του και ας σηκώσει τον σταυρόν αυτού και ας Με ακολουθεί.
ΔΙΟΤΙ όποιος θέλει να σώσει την ζωήν αυτού, θέλει απολέσει αυτήν· και όποιος απολέσει την ζωήν αυτού ένεκεν Εμού, θέλει ευρεί αυτήν».
Στον Λουκά, κεφ.14 και εδάφια 26-28, λέει: «Εάν κάποιος έρχεται προς Εμέ και δεν μισεί τον πατέρα αυτού και την μητέρα και την γυναίκα και τα τέκνα και τους αδελφούς και τας αδελφάς, ακόμα δε και την εαυτού ζωήν, δεν δύναται να είναι μαθητής Μου. Και όποιος δεν βαστάζει τον σταυρόν αυτού και έρχεται οπίσω μου, δεν δύναται να είναι μαθητής Μου....
ΔΙΟΤΙ ποιος από εσάς, ενώ θέλει να οικοδομήσει πύργον, δεν κάθεται πρώτον και λογαριάζει την δαπάνην, αν έχει τα αναγκαία διά να τελειώσει αυτόν;»
Στον Λουκά, κεφ.14 και εδάφιο 33 ο Ιησούς κάνει την ακόλουθη δήλωση, η οποία είναι ο ακρογωνιαίος λίθος των δύο παραπάνω λόγων Του: «Ούτω λοιπόν καθένας από εσάς ο οποίος δεν απαρνείται πάντα τα εαυτού υπάρχοντα, δεν δύναται να είναι μαθητής Μου». Μόνο τώρα που ήμουν εδώ, τα δύο αυτά τμήματα της Γραφής έγιναν σαφή σε μένα ως προς την πραγματική σημασία τους. Καμία δύναμη δεν έμεινε μέσα μου, καθώς δεν ήμουν τίποτα περισσότερο από ένα κουρέλι που κρέμεται.
Αισθανόμουν ''τυχερός'' (αν μπορώ να χρησιμοποιήσω αυτή τη λέξη) που αυτή δεν ήταν η αιώνια οργή του Θεού, αλλά είναι μόνο η προσωρινή οργή Του. Ωστόσο τη στιγμή που το περνούσα αυτό, δεν γνώριζα ότι ήταν μόνο προσωρινό. Πρέπει να πω ότι ο Κύριος δεν είπε ότι δεν είχα σωθεί, ή ότι το όνομά μου δεν ήταν γραμμένο στο βιβλίο της ζωής του Αρνίου. Ποτέ δεν ανάφερε τη σωτηρία σε μένα, αλλά μόνο μίλησε για τα έργα, που παρήγαγε η ζωή μου και ότι ο τρόπος που έζησα ήταν απαράδεκτος για έναν αληθινά αναγεννημένο χριστιανό.
Μου είπε όμως ότι υπάρχουν μερικοί που δεν σώζονται, αλλά νομίζουν ότι είναι σωσμένοι. Αυτοί θα βιώσουν την αιώνια οργή Του. Μου έκανε επίσης σαφές ότι υπάρχουν κι άλλα από τα παιδιά Του, που θα βρεθούν στην δική μου παρούσα κατάσταση, την ημέρα της κρίσης. Αυτό μου αποκάλυψε την αληθινή έννοια του Α’ Κορινθίους Γ/3:15 που λέει «εάν το έργον κάποιου κατακαεί, θέλει ζημιωθεί, αυτός όμως θέλει σωθεί, πλην ούτως (με τέτοιον τρόπο) ως διά πυρός.». Δεν υπάρχουν ανθρώπινες λέξεις, οι οποίες να μπορούν να περιγράψουν τον πόνο που υπέφερα καθώς η οργή του Θεού ήταν πάνω μου για αυτή τη ζωή, της λεγόμενης υποκριτικής υπηρεσίας.
Η αγωνία ήταν πέρα από το πεδίο της φαντασίας και οι τύψεις που ένιωσα παρήγαγαν ένα πολύ βαρύ φορτίο, παρόμοιο με το φυσικό βάρος που με έριξε κάτω. Ελπίζω να καταλαβαίνετε τι σας λέω. Πρέπει να αποδείξουμε ότι είμαστε πραγματικά πιστοί χριστιανοί, εξετάζοντας αρχικά τα κίνητρά μας πίσω από κάθε πράξη, μετανοώντας και επαναπροσδιορίζοντας τον εαυτό μας κάθε τόσο, στο να ακολουθεί τον Κύριο καθημερινά.
Όταν αποφασίζουμε να υπηρετήσουμε Τον Κύριο πρώτα και πάνω απ’ όλα, αυτή η απόφασή μας θα πρέπει να ακολουθείται από δράση, αλλιώς θα είναι τόσο άχρηστη, σαν να μην αποφασίσαμε να την κάνουμε καθόλου.
7. Ο ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΣ ΜΟΥ ΠΑΤΕΡΑΣ
Η ακρόαση με τον Θεό ολοκληρώθηκε ξαφνικά, όπως κάποιος θα έκλεινε απότομα μια βρύση. Οι άγγελοι με μετέφεραν πίσω στον δεύτερο ουρανό, μέσα από το τοίχωμα των διαστάσεων και στο δωμάτιο του νοσοκομείου που βρισκόταν το σώμα μου. Μόλις έφτασα στο κρεβάτι πάνω στο οποίο βρισκόταν το σώμα μου, ξαναβρήκα την ψυχραιμία μου. Καθώς ανέκτησα την ψυχραιμία μου, διαμαρτυρήθηκα έντονα στους αγγέλους. Είπα: «Όχι. Όχι. Ο Θεός δεν είπε ''ναι ή όχι'' στο αίτημά μου. Παρακαλώ, πηγαίνετε με πίσω». Ο Θεός είναι Θεός τάξης και ποτέ δεν κάνει τίποτα τυχαία.
Δεδομένου ότι όλη αυτή η εμπειρία είχε σχεδιαστεί από τον Κύριο, οι άγγελοι συμμορφώθηκαν με το αίτημά μου να με πάνε πίσω. Κατά τη διάρκεια της διαδρομής πίσω στον τρίτο ουρανό, προσπαθούσα να βρω έναν λογικό λόγο ή μια νόμιμη βάση για να λάβω το αίτημα μου. Ο Κύριος μου είχε ήδη πει ότι η ζωή μου ήταν αποτυχία, επομένως δεν μπορούσα να αναφέρω την προηγούμενη ζωή μου ως απόδειξη των προθέσεων μου για να Τον υπηρετήσω.
Τότε ήταν που η περίπτωση του Εζεκία ήρθε στο μυαλό μου. Όταν ο Θεός του είπε ότι ''φεύγει'' και να βάλει το σπίτι του σε τάξη, εκείνος Τον παρακάλεσε να παρατείνει τη ζωή του και Εκείνος του έδωσε άλλα δεκαπέντε χρόνια. Θυμήθηκα από τις μελέτες μου, ότι ο Εζεκίας ήταν τύπος καλού ανθρώπου παρόμοιου με μένα. Θυμήθηκα πώς είχε καλές προθέσεις στην καρδιά του, αλλά θυμήθηκα και πώς δυσκολεύτηκε να μεταφέρει αυτές τις προθέσεις στην καθημερινή του ζωή. Δεδομένου ότι αυτή η περίπτωση φαινόταν παρόμοια με τη δική μου, κατέληξα στο συμπέρασμα ότι ο Θεός αντιμετώπισε τον Εζεκία με βάση τις προθέσεις της καρδιάς του και αυτό με ηρέμησε.
Κατά την άφιξή μου πίσω στον τρίτο ουρανό, ήρθα στον ίδιο τόπο, στον οποίο είχα προηγουμένως επικαλεστεί την περίπτωσή μου. Αυτή την φορά δεν είχα την τόλμη που είχα πριν, παρ’ όλα αυτά γνώριζα ότι είχα ζητήσει από τον Κύριο μια χάρη και δεν μου είχε απαντήσει. Θέλοντας την απάντησή Του ανεξάρτητα από το ποια θα ήταν, άρχισα με σιγουριά να επικαλούμαι ξανά την περίπτωσή μου. Εκθέτοντας το αίτημα μου άρχισα να αναφέρω στον Κύριο όλα τα εδάφια, που αφορούσαν τη ζωή του Εζεκία. Του είπα ότι ο Εζεκίας ήταν ο τύπος καλών έργων και ότι οι προθέσεις της καρδιάς του ήταν καθαρές, απλά φάνηκε ότι δεν μπόρεσε να μεταφέρει αυτές τις προθέσεις στην καθημερινή ζωή.
Τη στιγμή εκείνη σκέφτηκα πως ένα ασήμαντο τίποτα, σαν και εμένα και το μικρότερο πλάσμα σε όλο το σύμπαν, μπορούσε να μοιράζεται λόγια με τον Κύριο των δυνάμεων, που κρατούσε το σύμπαν σε τέλεια ισορροπία. Συνέχισα λέγοντας: «Πατέρα μου, αν μου απαντήσεις σ’ αυτό το αίτημα, υπόσχομαι ότι θα τα πάω καλύτερα την επόμενη φορά». Ο Κύριος μου απάντησε με τα εξής λόγια: «Howard Pittman, το έχεις υποσχεθεί ξανά αυτό, προηγουμένως». Αυτό ήταν αρκετό για να μην μπορώ να αρθρώσω άλλη λέξη. Τη στιγμή εκείνη ήρθαν μπροστά μου όλες οι υποσχέσεις που είχα κάνει σε έναν άγιο Θεό στην προηγούμενη ζωή μου και κανένας από αυτούς δεν είχε τηρηθεί απ’ την αρχή μέχρι το τέλος.
Με κάποιο τρόπο, είχα καταφέρει να τα χαλάσω όλα. Καθώς δεν έβρισκα ούτε μια λέξη απ’ όλο μου το λεξιλόγιο, έπεσα στα γόνατα μπροστά Του. Το μόνο που θα μπορούσα να πω ήταν ''αμήν'' στην καταδίκη μου. Ήξερα ότι εάν εκείνη την στιγμή ο Θεός με έστελνε στον πάτο της κόλασης, το μόνο που θα μπορούσα να πω ήταν ένα ''αμήν'' στην καταδίκη μου.
Εκείνη τη στιγμή ο Θεός δεν ζήτησε δικαιοσύνη, αλλά μου έδειξε έλεος. Τα λέπια έπεσαν από τα μάτια μου και η ψυχή μου ξαφνικά γέμισε με φως. Αυτός ο ισχυρός, φοβερός Κύριος που είναι φωτιά που κατατρώει, δεν ήταν πλέον ο κριτής. Αυτός που καθόταν στο θρόνο και διαδικαζόταν μαζί μου ήταν ο αληθινός μου, ο πραγματικός μου Πατέρας. Ο Θεός δεν ήταν πλέον ένας μακρινός Θεός, αλλά ήταν ένας πραγματικός γνήσιος Πατέρας. Η συνειδητοποίηση του ότι ήταν ο αληθινός μου Πατέρας και ο καλύτερος φίλος μου, ήρθε σε μένα για πρώτη φορά στη ζωή μου. Η θαυμάσια σχέση που είχα απολαύσει με τον φυσικό μου πατέρα και η θαυμάσια αγάπη που είχαμε μοιραστεί ο ένας για τον άλλον, γέμισε το νου μου μεγενθυμένη χίλιες φορές.
Προς το παρόν ήμουν με τον πραγματικό μου Πατέρα. Αυτόν που με αγαπούσε τόσο πολύ, που άφησε όλη τη δημιουργία Του για να διαδικαστεί μαζί μου, με τον άσωτο γιο. Για πρώτη φορά στη ζωή μου, είδα στο μυαλό μου το πρόσωπο που πραγματικά είναι ο Θεός. Για πρώτη φορά γνώρισα τον Θεό, όπως πραγματικά "είναι" και "είναι" ο Πατέρας μου, "είναι" ο καλύτερός μου φίλος.
Καθώς η συνειδητοποίηση του ''ποιος είναι ο Θεός'' έχει πλημμυρίσει την ψυχή μου, ήρθε μαζί με αυτό μεγάλη και οδυνηρή λύπη. Η θλίψη ήρθε όταν συνειδητοποίησα ότι μέσω της ανυπακοής είχα βλάψει τον Πατέρα μου. Αυτή η συνειδητοποίηση και η θλίψη, δημιούργησαν πραγματικό πόνο, που δεν ήταν απλώς ένα συναίσθημα ενοχής, αλλά ήταν πραγματικός πόνος, παρόμοιος με αυτό που κάποιος βιώνει στη σάρκα, όταν παθαίνει σωματικό τραυματισμό. Σε αυτό το σημείο, ο Θεός άρχισε να ασχολείται με τη θλίψη μου και ο τόνος της φωνής Του έδειχνε γνήσια θλίψη.
Ξαφνικά συνειδητοποίησα ότι ο Κύριος πονούσε γιατί Τον είχα βλάψει. Όντας ένας αληθινός και δίκαιος Θεός, όπως ΕΙΝΑΙ ο Θεός, που λατρεύουμε και υψώνουμε εν Χριστώ Ιησού, έπρεπε να μου επιτρέψει να υποφέρω τον πόνο και δεν θα μπορούσε να το σηκώσει από μένα. Αν και ο Θεός έπρεπε να μου επιτρέψει να υποφέρω τον πόνο, δεν θα μου επέτρεπε να τον υποφέρω μόνος μου. Ο Θεός, ο υψηλότερος, ο ανώτατος, ο δημιουργός όλων και ο Πατέρας όλων, θα τον σήκωνε μαζί μου. Μετά απ’ όλα αυτά συνειδητοποίησα ότι η σωματική μου ζωή δεν ήταν πλέον τόσο σημαντική.
Αυτό που πραγματικά με απασχολούσε τώρα ήταν αυτό που ήθελε ο ουράνιος Πατέρας μου. Η θέλησή Του ξαφνικά έγινε το πρώτο πράγμα της ζωής μου και η ζωή μου στο φυσικό σώμα δεν ήταν πλέον σημαντική. Ο Κύριος μού έδωσε πίσω τη σωματική μου ζωή, μόνο όταν έφτασα σε σημείο να θεωρώ ότι η ζωή μου πλέον δεν σήμαινε τίποτα για μένα. Τώρα που ο άσωτος γιος επέστρεψε, ο Πατέρας μπορούσε να μιλήσει επιτέλους. Ο Θεός μπορούσε να μου πει για ποιο λόγο είχε γίνει το ταξίδι μου στον ουρανό και ποιο ήταν το μήνυμα που ήθελε να μεταφέρω στους ανθρώπους στη γη.
8. ΞΥΠΝΗΣΤΕ ! - ΞΥΠΝΗΣΤΕ ! - ΞΥΠΝΗΣΤΕ !
Ζούμε στην εποχή της εκκλησίας της Λαοδικείας. Η πλειοψηφία των ανθρώπων που αποκαλούν τους εαυτούς τους χριστιανούς, στην πραγματικότητα ζουν μια εξαπατημένη ζωή. Μιλούν για τον Ιησού και ''παίζουν την εκκλησία'', αλλά δεν ζουν τη άγια ζωή της αληθινής εκκλησίας. Ισχυρίζονται ότι ανήκουν στον Ιησού Χριστό, αλλά ζουν σύμφωνα με τον Διάβολο. Έχουν ''αγοράσει'' το μεγάλο ψέμα του Σατανά που τους λέει ότι είναι εντάξει, ακόμη κι αν δεν ζουν μια ζωή υπακοής. Τους λέει ότι είναι εντάξει να πηγαίνουν στη συνάθροιση της εκκλησίας την Κυριακή και σε μέσο εβδομαδιαίες συνάξεις, καθώς και τις υπόλοιπες ημέρες ή ώρες και μπορούν να ζουν όπως τους αρέσει.
Αυτούς ο Θεός δεν τους αναγνωρίζει ως πραγματικούς χριστιανούς, αλλά είναι εξαπατημένοι από τον Διάβολο. Η σωτηρία τους δεν είναι τίποτα άλλο από ένα χάπι placebo.To placebo (για όσους δεν γνωρίζουν) εξωτερικά παρουσιάζει τις ιδιότητες του αυθεντικού φαρμάκου, αλλά εσωτερικά δεν περιέχει τίποτα, είναι άνευ περιεχομένου. Το placebo συνταγογραφείται συνήθως για την ψυχική ανακούφιση ενός ασθενούς, παρά για πραγματική λύση στην ασθένεια. Με παρόμοιο τρόπο και ο Σατανάς σου προσφέρει μια ''placebo σωτηρία'', (μία "μαϊμού" σωτηρία), η οποία εξωτερικά έχει όλα τα χαρακτηριστικά της αυθεντικής σωτηρίας, αλλά εσωτερικά είναι κενή περιεχομένου, έχοντες δηλαδή «μορφή ευσέβειας, αλλά αρνούμενοι τη δύναμη αυτής» (Β’ Τιμόθεου Γ/3:5). Δεν έχει τη δύναμη που φέρνει ριζική μεταμόρφωση από μέσα προς τα έξω.
Αναλυτικότερα ο Σατανάς προσφέρει στον ''ασθενή'' μια ρηχή εμπειρία σωτηρίας και ψιθυρίζει μισές αλήθειες στα αυτιά του. Στη συνέχεια λέει στον ''ασθενή'' ότι είναι πραγματική και ότι καλύπτει όλες τις πνευματικές του ανάγκες. Ο ''ασθενής'', το πιστεύει, γιατί αυτό θεωρεί πίστη και συνεχίζει χαρούμενος τη ζωή του, δηλώνοντας ότι έχει ''αναγεννηθεί'' και αυτή η εμπειρία που έζησε κάποτε είναι όλα όσα χρειάζεται.
Ο ''γιατρός'' Σατανάς θα επιτρέψει στον ''ασθενή'' του να συνεχίσει να πηγαίνει στη συνάθροιση, να συμμετέχει σε οποιαδήποτε εκκλησιαστική δραστηριότητα, δηλαδή να τραγουδά, να οδηγεί την προσευχή, να διδάσκει στο Κυριακό Σχολείο, ακόμη και να κηρύττει. Θα επιτρέψει στον ''ασθενή'' να προβεί σε οποιαδήποτε δήλωση σε σχέση με τη θρησκεία του, την οποία όμως «ομολογεί με το στόμα», ακόμα να ομολογεί και το σημείο της σωτηρίας του Ιησού.
Ναι, θα επιτρέψει στον ''ασθενή'' να κάνει και να λέει όλα αυτά με μία εξαίρεση, που θα είναι ο ''ασθενής'' δεν θα επιτρέπεται να ζήσει τη ζωή που ομολογεί με το στόμα του. Δεν μπορεί κανείς να είναι αληθινός μάρτυρας ή να έχει εξουσία στη ζωή του, εκτός αν μένει στην χριστιανική του πίστη κάθε στιγμή, είκοσι τέσσερις ώρες την ημέρα, επτά ημέρες την εβδομάδα. Για να είσαι αληθινός χριστιανός πρέπει να το ζεις, όχι μόνο να το λες. Το να τιμάς τον Θεό με τα χείλη σου και όχι με την καρδιά σου δεν είναι αποδεκτό. Όσοι αποδέχονται την ευθύνη της διδασκαλίας του κηρύγματος και οποιουδήποτε ηγετικού ρόλου θα τους ζητηθούν πολλά.
Στην Ελληνική και ξένη βιβλιογραφία, καθώς και στο διαδίκτυο, ο ενδιαφερόμενος μπορεί να βρει πληθώρα αξιόπιστων βιβλίων και βίντεο με συγκλονιστικές μαρτυρίες ανθρώπων που είχαν εξωσωματικές εμπειρίες, επιθανάτιες ή μεταθανάτιες. Για το θέμα αυτό, σας συστήνουμε το βιβλίο «ΑΟΡΑΤΟΣ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΣ ΚΟΣΜΟΣ» του Γιάννη Γαρδέλη (εκδόσεις «ΦΙΛΑΔΕΛΦΟΣ» - 2023), στο οποίο εκτός της μαρτυρίας του Χάουαρντ Πίτμαν, περιλαμβάνει ακόμα 10 παρόμοιες εμπειρίες.
copyright: ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ ΤΖΕΛΕΠΗΣ - ΦΙΛΑΔΕΛΦΟΣ 07/2024